ယေန႔ကမၻာ၏ ေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ အိုင္တီလုပ္ငန္းသည္ တြင္က်ယ္စြာေနရာယူလွ်က္ရွိေလသည္။ ဘေလာ့ဂ္ဂါလုပ္ငန္းသည္လည္း (အခ်ိန္ပိုင္းျဖစ္ေစ အခ်ိန္ျပည့္ျဖစ္ေစ) ထို အိုင္တီလုပ္ငန္းထဲတြင္ပါ၀င္လွ်က္ရွိေပသည္။
အထက္ပါလုပ္ငန္းကိုလုပ္ကိုင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားတြင္ ၾကဳံေတြ႔ေနရေသာ က်န္းမာေရးျပႆနာအေျမာက္အမ်ားရွိေလသည္။ ၄င္းတို႔ က်န္းမာေရးခၽြတ္ယြင္းရျခင္း၏ အဓိကအေၾကာင္းအရင္းမ်ားမွာ......
-သူတို႔၏က်န္းမာေရးကို သူတို႔ ဂရုမစိုက္ျခင္း
-ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဂရုစိုက္ရန္ အခ်ိန္မရွိျခင္း
-အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ အလုပ္လုပ္ျခင္း
-စိတ္ဖိစီးျခင္း တို႔ျဖစ္ၾကသည္။
ရိုးရွင္း၍ အသုံး၀င္ေသာ ဘေလာ့ဂ္ဂါက်န္းမာေရးဆိုင္ရာ အၾကံျပဳခ်က္မ်ားကို မွ်ေ၀လုိပါသည္။ သက္ရွည္က်န္းမာေကာင္းမြန္စြာေနထိုင္ႏိုင္ေရးအတြက္ ထိုအၾကံျပဳခ်က္မ်ားက ဘေလာ့ဂ္ဂါမ်ားကို ကူညီေပးႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ယုံၾကည္ပါသည္။
၁။ ေက်ာ၊ လည္ပင္းႏွင့္ လက္ နာက်င္ျခင္းမ်ား
အလုပ္မစခင္ သင္၏ ေက်ာ၊ ခါးႏွင့္ လည္ပင္းတို႔ကို အေညာင္းဆန္႔ေပးျခင္း လက္၊ လက္ေကာက္၀တ္ႏွင့္ လက္ေခ်ာင္း ေလ့က်င့္ခန္းမ်ားလုပ္ေပးျခင္းျဖင့္ အထက္ပါျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ္ေနဟန္ထားကို တရားထုိင္သလို ေျဖာင့္ေျဖာင့္ထားဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အခ်ိန္အၾကာႀကီးအလုပ္လုပ္မယ္ဆိုရင္ ၾကားထဲမွာ နားခ်ိန္ေလးေတြ သတ္မွတ္ထားဖို႔လုိပါမယ္။
၂။ မ်က္စိျပႆနာ
မ်က္စိျပႆနာကေတာ့ အိုင္တီ ဘေလာ့ဂ္ဂါသမားတိုင္း ၾကဳံေတြ႔ေနက်ျပႆနာပါ။ အဲဒီအတြက္ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ နာရီမ်ားစြာထိုင္ျခင္းကို ေရွာင္ရပါလိမ့္မယ္။ မ်က္စိဖူးေရာင္ျခင္းကေန ကာကြယ္ဖို႔ ေရမ်ားမ်ားေသာက္ပါ။ မ်က္စိေလ့က်င့္ခန္းမ်ားလုပ္ေပးပါ။ မ်က္လုံးနာက်င္ကိုက္ခဲမႈမျဖစ္ေစဖို႔ စူးရွတဲ့အလင္းေရာင္ကို ကာကြယ္ေပးႏိုင္တဲ့ မ်က္မွန္ကို အသုံးျပဳႏိုင္ပါတယ္။
၃။ အ၀လြန္ျခင္းႏွင့္ ကိုယ္အေလးခ်ိန္တိုးျခင္း
အထိုင္မ်ားတဲ့ ဘ၀ေနထိုင္မႈပုံစံေၾကာင့္ ဒီျပႆနာေတြျဖစ္ရတာပါ။ ဒီျပႆနာကို ေျဖရွင္းဖို႔ တစ္ခုတည္းေသာနည္းလမ္းကေတာ့ ေလ့က်င့္ခန္းေတြ လုပ္ၿပီးရင္းလုပ္ေနဖို႔ပါပဲ။ နံနက္ခင္းေလ့က်င့္ခန္းမ်ားကို အနည္းဆုံး မိနစ္ (၃၀) လုပ္ပါ။ သင့္တြင္ အခ်ိန္မရွိခဲ့လွ်င္ သင္အလုပ္လုပ္ရာေနရာ သို႔မဟုတ္ သင္၏ရုံးတြင္ အလုပ္မစခင္ ေလ့က်င့္ခန္းတစ္ခ်ိဳ႕လုပ္ပါ။ အာဟာရမျဖစ္ေသာ အစားအစာမ်ားကိုစားျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ပါ။
၄။ စိတ္ဖိစီးျခင္းႏွင့္ စိတ္ဓာတ္က်ျခင္း
ဤျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းရန္ သင့္တြင္ အေကာင္းျမင္၀ါဒ ရွိရမည္။ အိပ္ေရး၀ေအာင္ အိပ္ပါ။ ေယာဂက်င့္ျခင္း တရားထိုင္ျခင္းမ်ားျဖင့္ သင္၏ မြန္းက်ပ္တင္းမာေနသာ စိတ္မ်ားကို ေျဖေလ်ာ့ပါ။
၅။ မူးယစ္ေဆးစြဲျခင္း (အထူးသျဖင့္ အရက္ႏွင့္ ေဆးလိပ္)
ဒီကိစၥဟာ က်န္းမာေရးအတြက္ အေရးႀကီးလွတာေၾကာင့္ ေသေသခ်ာခ်ာ ဂရုစိုက္ဖို႔လုိပါတယ္။ နည္းပညာကမၻာႀကီးထဲမွာေနထိုင္တဲ့လူေတြအဖို႔ က်န္းမာေရးကိုသာမက စီးပြားေရးကိုပါ ထိခိုက္ပ်က္စီးေစတဲ့ မူးယစ္ေဆး၀ါးမ်ားကို ရရွိအသုံးအခ်ဖို႔ဆုိတာ အလြန္လြယ္ကူပါတယ္။ မူးယစ္ေဆး၀ါးမ်ားကိုေရွာင္ၾကဥ္ရန္ သင့္ကို အကူအညီေပးႏိုင္မည့္ အၾကံျပဳခ်က္မ်ားကို ရယူပါ။ ဆရာ၀န္ႏွင့္ ေဆြးေႏြး၍ အၾကံျပဳခ်က္မ်ားေတာင္းခံပါ။
အထက္ပါ အၾကံျပဳခ်က္မ်ားသည္ သင့္ကို က်န္းမာေပ်ာက္ရႊင္ေသာ ဘ၀ဆီသို႔ ဦးတည္တည့္မတ္ေပးႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္လွ်က္………….
source: http://www.bloggertricks.com/
ဆက္ဖတ္မယ္
ျပန္ေခါက္ထားလိုက္မယ္
ကၽြန္ေတာ္မက္တဲ့အိပ္မက္ထဲမွာ
ကေလးေလးေတြ သီခ်င္းဆိုေနၾကတယ္
လူသားအားလုံးအတြက္ ခ်စ္ျခင္းဖြဲ႔ ေမတၱာသီခ်င္းေပါ့
ေကာင္းကင္ႀကီးက ျပာလဲ့လုိ႔
ကြင္းျပင္ႀကီးေတြစိမ္းလန္းလို႔
ၿပီးေတာ့ ……
ကမၻာႀကီးကလည္း ရယ္ေမာလို႔
အဲဒီေနာက္ ကၽြန္ေတာ္ႏိုးလာတယ္
ၾကည့္လိုက္ေတာ့
လိုအပ္ေနတဲ့လူေတြနဲ႔ ျပည့္က်ပ္ေနတဲ့ ကမၻာႀကီးတစ္ခု
ဘာ့ေၾကာင့္လဲေျပာပါ
အဲဒီလုိပဲျဖစ္ရမွာလား
အဲဒီလုိျဖစ္မွ ရမွာလား
အဲဒီလုိျဖစ္မွ ျဖစ္မွာလား
ဘာ့ေၾကာင့္လဲေျပာပါ
ကၽြန္ေတာ္ တကယ္နားမလည္ဘူး
တစ္ခ်ဳိ႕က တစ္ခ်ိဳ႕ကို လုိအပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ
ကူညီေဖးမတဲ့ လက္ေတြ မကမ္းၾကဘူး
အဲဒါ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ
ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္းပဲ
ကၽြန္ေတာ့ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ေမးတယ္
ကမၻာေလာကရဲ႕လူတစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ႔
ကၽြန္ေတာ္ဘာေတြလုပ္ရမလဲလုိ႔ေပါ့
ငါဟာဒါပဲဆုိတာ အားလုံးကိုသက္ေသျပဖို႔
ခက္ထန္စြာရပ္တည္ၿပီး တိုက္ပြဲ၀င္ရမလား
စစ္ပြဲေတြနဲ႔ အိုမင္းေနတဲ့ကမၻာႀကီးထဲမွာ
ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀က အဲဒီအတြက္ပဲလား
ဘာ့ေၾကာင့္လဲေျပာပါ
ဘာ့ေၾကာင့္လဲ
ေျပာလုိက္စမ္းပါ ဘာေၾကာင့္လဲ
သားရဲတိရစၧာန္ေတြ ေျပးလႊားပုန္းေအာင္းေနၾကရတာ
ဘာ့ေၾကာင့္လဲ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္နက္ေတြနဲ႔ တိုက္ခိုက္ေနၾကရတာ
ဘာ့ေၾကာင့္လဲ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္စက္ကေလးမွ အမွတ္မရွိၾကတာ
ဘာ့ေၾကာင့္လဲ
တစ္ေယာက္ေလာက္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေျပာျပပါ
ေတာေတာင္ေတြ ေလာင္ကၽြမ္းေနၾကရတာ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ
ပင္လယ္ေရေတြခမ္းေျခာက္ေနတာ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ
စမ္းေခ်ာင္းေလးေတြ ငိုေနၾကတာ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ
ကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြ ရပ္ၿပီးေငးၾကည့္ေနၾကတာေကာ
ဘာ့ေၾကာင့္လဲ
ကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြဟာ အတူတူပဲဆိုရင္
တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ အျပစ္တင္ေနၾကတာ
ဘာ့ေၾကာင့္လဲ
ကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြ
ကုိယ္ထင္ရာ ကိုယ္လုပ္ေနၾကတာ
ဘာ့ေၾကာင့္လဲ
အဲဒါေတြ အဆုံးမရွိေတာ့ဘူးလား
ေျပာျပပါ
ကၽြန္ေတာ္တို႔လူသားအခ်င္းခ်င္း
ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ၾကေတာ့ဘူးလား။ ။
(Tell me why သီခ်င္းကို ဆီေလ်ာ္သလို ဘာသာျပန္ဆိုထားျခင္းျဖစ္ပါသည္)။
ဆက္ဖတ္မယ္
ျပန္ေခါက္ထားလိုက္မယ္
ေလးလုံးေရာဂါ
အနာဂါတ္မွာ လူညႊန္႔မတုံးေစဖို႔
အဆုံးေရွာင္ၾကဥ္ပါ
ဘ၀ကိုသူစေတး ရင္မေအးစရာ
ေလးလုံးေရာဂါ
A1D5 ေရာဂါ
ေသခ်ာဂဏ ဂရုစိုက္
စိတ္အလုိကိုမလိုက္နဲ႔
အရြယ္ႀကီးသူ ငယ္မဟူ
တန္းတူဒုကၡေပးတာ
A1D5 ေရာဂါ
AIDS ေရာဂါ
သစၥာမပ်က္ သတိခ်ပ္
ခ်စ္တတ္တစ္ဦးသာ
ျမင္ရုံနဲ႔မသိ ပိုးရွိမရွိ
ေဘးၾကည့္တိုက္ဖ်က္ရမွာ
AIDS ေရာဂါ
HIV ပိုးမႊား
ေအ့ဒ္ေရာဂါ အိမ္ကိုေဆာက္
ဒုကၡေရာက္ေစမယ့္ လက္သမား
ေရာဂါေပါင္းစုံနဲ႔ မိတ္ေဆြဖြဲ႕
နယ္ခ်ဲ႕မယ့္ ပိုးမႊား
Type rest of the post here
ဆက္ဖတ္မယ္
ျပန္ေခါက္ထားလိုက္မယ္
ငါဟာ လူထုေရွ႕ေမွာက္က
ရႈတင္ခန္းထဲေရာက္ေနေပမယ့္
႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားထဲက
မင္းသားတစ္ေယာက္မဟုတ္ဘူး
မင္းတို႔တေတြရဲ႕နင္းျပား
ဘ၀ခါးခါးထဲက
ဇာတ္မင္းသားတစ္ေယာက္ေပါ့
ငါ့မ်က္ရည္ေပါက္ေတြနဲ႔
မင္းတို႔ဘ၀ကို
မတည္ေဆာက္ခ်င္ၾကနဲ႔
ငါ့ဘ၀ကို စာနာၾက
ငါ့ဘ၀ကို သနားၾက
ငါ့ဘ၀ကို နားလည္ၾက
ငါ့အသက္ ဘ၀တစ္ခုက
ငါ့အတြက္တင္ ကုိယ္စားမျပဳ
ငါလုိသရုပ္ေဆာင္ေတြ
ေဟာဒီျပည္ေထာင္ထဲမွာ
ဒုနဲ႔ေဒး
ငါလို ဇာတ္မင္းသားေတြ
ေဟာဒီ ကမၻာတစ္လႊားမွာ
အစုနဲ႔အေ၀း
စရုိက္အသစ္နဲ႔ အေဆြေတြက
အမိႈက္ျဖစ္မယ့္ ေရႊေတြကို
ျပဳစုေပးၾက
နာက်င္ ခါးသီးတဲ့ ငါ့ဘ၀
ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းတဲ့ ငါ့ဘ၀ကို
သင္ခန္းစာယူၾက
ငါလိုနင္းျပားေတြ
ေလာကမွာ မ်ိဳးတုံးေစဖို႔
လုံးေနတဲ့ကမၻာကို ျပားေအာင္
ႀကိဳစားၾက .................. ။ ။
ဆက္ဖတ္မယ္
ျပန္ေခါက္ထားလိုက္မယ္
ပဲပုပ္နဲ႔ ဆီဆမ္းဆားျဖဴး
အရသာထူးလွပါဘိ
ျမဴးသည့္ ျဖစ္ျခင္း
အျဖဴေရာင္ သစၥာဟင္းခ်ိဳနဲ႔
ျဖစ္သလုိသာ ေလြးလိုက္တယ္
မေဆြးေတာ့ပါဘူး
နာမည္ပ်က္တဲ့ အမည္းစက္
ခဲဖ်က္နဲ႔ မပ်က္တာမို႔
ခဏတာသာယာေရး မေတြးေတာ့ပါဘူး
ေရမ်ားရာမိုးရြာ
မ်က္ႏွာႀကီးရာဟင္းဖတ္ပါ
ျဖစ္ၿမဲပင္ ဓမၼတာမို႔
အျပစ္လဲ မျမင္ရက္ပါဘူး
ေပးၿပီးသားကတိသည္
မဆပ္ရေသးတဲ့ အေၾကြး
ေၾကြးပူေတြေအးေအာင္ပ
သစၥာေရေသာက္ၾကမယ္
ေနာက္မဆုတ္ေၾကး
ဆက္ဖတ္မယ္
ျပန္ေခါက္ထားလိုက္မယ္
ခံစားခ်က္မရွိတဲ့ သုခဘုံမွာ
မင္းနဲ႔ငါ ျပန္ဆုံဖို႔
ျဖဴညစ္ညစ္သံေယာဇဥ္ေလးေတြကို
စိမ္းကားလိုက္ေတာ့မယ္
ကႏၱာရလယ္က ပင္လယ္တစ္စင္းကို
မေတြ႔ခ်င္ဘူး
သားရဲတစ္ေကာင္ရဲ႕
ေတာနက္မဲထဲ အထည္းက်န္ျခင္းကို
ႏွစ္သက္ရဲ႕
မိွန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့သစ္လြင္ျခင္းကို
ျမတ္ႏိုးရဲ႕
ႏွလုံးသားကို ေျခႊလႊင့္မယ့္
၀င္းလဲ့လဲ့အနာဂတ္တစ္ခုအတြက္
ခံစားခ်က္ေတြေတာင္ပံျဖန္႔မယ္။
ဥာဏ္စဥ္ေတြ လြင့္ပါးလို႔
အာ႐ုံေတြ ေျခာက္ျခားေအာင္
သဘာ၀အလွအပတို႔နဲ႔
ေပါင္းစပ္ဖန္တီး ရႈမၿငီးတဲ့
သက္ရွိ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ရဲ႕
သန္႔ရွင္းတဲ့ ၀ိညာဥ္ကို
ငါ ပိုင္ဆုိင္ခ်င္တယ္
ေသာ့ပ်က္တစ္လုံးနဲ႔
ပြင့္ေနတဲ့ တံခါးတစ္ခ်ပ္ရဲ႕
ညစ္ေထးေထး အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ
ရသမွ် ျဖဴစင္မႈေတြကို
ငါ ႀကိတ္မွိတ္ယူမယ္
ေဖာက္ထြက္လို႔ မရတဲ့ မွန္တစ္ခ်ပ္ကို
ယင္တစ္ေကာင္လုိ ဇြတ္မတုိးဘဲ
ထိုးေဖာက္ႏိုင္ဖို႔ ငါႀကိဳးစားမယ္
စည္းလုံးျခင္းကို ဘယ္လုိ
အသုံးခ်ရမွန္းမသိတဲ့
ဒုကၡသားေကာင္ မျဖစ္လုိတဲ့အတြက္
တဏွာမုဆုိးလည္း မျဖစ္္လိုေတာ့ဘူး။
ေပးဆပ္ဖို႔အတြက္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ဘ၀မွာ
ၿငီးေငြ႔မႈ ေတြနဲ႔သာ ႀကိတ္မွိတ္ေပ်ာ္ပါးခဲ့
ေလ်ာ့ရဲရဲ ၾကည္ႏူးမႈေတြ စိမ့္မ၀င္ခင္
က်စ္လစ္လစ္ ဆြတ္ပ်ံ႕မႈေတြ မအုပ္စုိးခင္
ဒီသီလရင့္က်က္ခ်င္တယ္။ ။
ဆက္ဖတ္မယ္
ျပန္ေခါက္ထားလိုက္မယ္
ျမားခ်က္က တားဂတ္ကုိထိရဲ႕
တစ္လိပ္လိပ္ ျမားအရိပ္ကလည္း
မလုိအပ္တဲ့ပစ္မွတ္ တစ္ခုကုိ ၿငိသြားတယ္
ဒီေတာ့…
လုိတာလည္း အရိပ္ ပုိတာလည္း အရိပ္
စိတ္ပ်က္စရာတို႔ အေပၚ
ေဒါသတို႔ ျပဳတ္က်
ေသာကတို႔ကို ျဖဳတ္ခ်ခ်င္ေပမယ့္
ဒုကၡတို႔နဲ႔သာ အလဲလဲအကြဲကြဲ
အလြဲလြဲ… အလြဲလြဲ ေတြ
နည္းနည္း… နည္းနည္း နဲ႔
တစ္ဖြဲဖြဲ… တစ္ဖြဲဖြဲ
စဲလည္း မစဲ ေတာ့ဘူး
စူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည့္တာေတာင္
မျမင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ထူေနၿပီ
ျပႆနာရဲ႕ လမ္းစ ေျဖ႐ွင္းခ်က္ ရဖို႔
အကြက္ က်က်နဲ႔ တြက္ခ်က္ျပေပမယ့္
အေျဖကေတာ့ မွားေနဆဲ
ဒီလုိနဲ႔…..
အထင္လြဲမႈ အျမင္ေစာင္းမႈတုိ႔
တစ္ခုခ်င္း… တစ္ခုခ်င္း
စုရင္း စုရင္း နဲ႔ ထူထူလာၾကတယ္
ေနပူပူမွာ မကစားၾကရင္ ေကာင္းမယ္။ ။
ဆက္ဖတ္မယ္
ျပန္ေခါက္ထားလိုက္မယ္
ခရီးသြားမွတ္တမ္း (၁) တြင္ UK တကၠသိုလ္ ခရီးစဥ္ႏွင့္ ပက္သက္၍ မိမိ၏အေတြ႔အႀကဳံႏွင့္ ခံစားခ်က္မ်ားကို သုတျဖစ္ဖြယ္၊ သတိထားဖြယ္ အနည္းငယ္ႏွင့္ စြက္၍ ရသ ဆန္ဆန္ တင္ျပခဲ့သည္။ ယခုေဖာ္ျပမည့္ မွတ္တမ္း (၂) တြင္ေတာ့ အေတြ႔အႀကဳံႏွင့္ အေတြးအျမင္တုိ႔ကိုသာလွ်င္ မွတ္သားဖြယ္ရာ၊ သတိခ်ပ္ဖြယ္ရာ၊ ေတြးေတာဖြယ္ရာ၊ ေ၀ဖန္သုံးသပ္ဖြယ္ရာမ်ားအျဖစ္ တင္ျပသြားမည္ျဖစ္ပါသည္။ မိမိ၏ ကုိယ္ပုိင္အေတြးအျမင္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အမ်ား၏ ဆႏၵအျမင္တို႔ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ေကာင္းဆန္႔က်င္ေနေပလိမ့္မည္။ သုိ႔ေသာ္ အေတြ႕အႀကဳံက ထိန္းေက်ာင္းသြားမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အမွန္တရားႏွင့္ နီးစပ္၍ေတာ့ ေနပါလိမ့္မည္။
အမ်ားသိၾကသည့္အတိုင္း သီရိလကၤာႏိုင္ငံသည္ ေထရ၀ါဒသာမက မဟာယာန၊ တန္တရာယာန စေသာ ဗုဒၶဘာသာဂုိဏ္းမ်ားစြာတို႔ စတင္ျမစ္ဖ်ားခံရာ ေရေသာက္ျမစ္ႀကီးျဖစ္ေပသည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာစာေပ၏ အရင္းအႏွစ္မ်ား ေရွးေဟာင္းဗုဒၶဘာသာ ဗိသုကာ အေဆာက္အအုံ လက္ရာမ်ား ေပါက္ဖြားျဖစ္တည္ရာ သီရိလကၤာကၽႊန္းႏိုင္ငံသုိ႔ ဗုဒၶဘာသာျပန္႔ႏွံ႔ခဲ့ရာ အေရွ႕ကမၻာရွိ ႏိုင္ငံအသီးသီးမွ ရဟန္းေတာ္မ်ားအပါအ၀င္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ား လာေရာက္၍ ပညာရင္ႏို႔ ေသာက္စို႔ေနၾကေပသည္။ ထိုအထဲတြင္ ျမန္မာေက်ာင္းသား ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ အေရအတြက္ အမ်ားဆုံးျဖင့္ ပါ၀င္ေနေလသည္။
သီရိလကၤာႏိုင္ငံတြင္ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားတက္ေရာက္သင္ၾကားႏုိင္ေသာ တကၠသိုလ္မ်ားစြာ ရွိေလသည္။ ျမန္မာေက်ာင္းသားအမ်ားစု တက္ေရာက္ရာ တကၠသိုလ္မ်ားမွာ Buddhist and Pali University of Sri Lanka (BPU), University of Kelaniya (UK) ႏွင့္ ၄င္းတကၠသိုလ္၏ အခြဲျဖစ္ေသာ Post Graduate Institute of Pali and Buddhist Studies (PGIPBS) တုိ႔ျဖစ္ၾကသည္။ အဆိုပါ တကၠသိုလ္မ်ားသည္ သီရိလကၤာႏိုင္ငံ၏ၿမိဳ႕ေတာ္ ကိုလံဘုိတြင္ တည္ရွိေလသည္။ ဗုဒၶျမတ္ဆြယ္ေတာ္တုိက္ထားရွိရာ ကႏၵီၿမိဳ႕အနီး ေပရာေဒနိယ တကၠသိုလ္တြင္လည္း ပညာသင္ၾကားေနေသာ ျမန္မာရဟန္းေတာ္ အနည္းငယ္ကို ေတြ႔ႏိုင္ေပသည္။
BPU သည္ အစိုးရတကၠသိုလ္ျဖစ္၍ PGIPBS ကိုေတာ့ ပုဂၢလိက တကၠသိုလ္ဟု ထင္ရွားကြဲျပားသြားေအာင္ ေခၚလွ်င္ရႏိုင္ေပမည္။ PGIPBS ၏ေရးရာအျဖာျဖာသည္ ၄င္း၏ပင္မျဖစ္ေသာ UK ႏွင့္သာဆုိင္၍ BPU သည္ အစိုးရႏွင့္သာ သက္ဆုိင္သည္။ BPU သည္ ျမန္မာရဟန္းေတာ္ ဒုတိယအမ်ားဆုံး တက္ေရာက္ရာ တကၠသိုလ္ျဖစ္သည္။ BA level မွ PhD level အထိရွိသည္။ အစုိးရတကၠသိုလ္ ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ အသုံးစရိတ္သက္သာလွေသာ္လည္း တိက်ေရရာေလးနက္ေသာ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားကို မေတြ႕ရေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ BA level ေလာက္တြင္သာ ေက်ာင္းသားမ်ား၍ က်န္ level မ်ားတြင္ ေက်ာင္းသားရွားေလသည္။ ေပရာေဒနိယတကၠသိုလ္တြင္ေတာ့ ၿမိဳ႕ေတာ္ႏွင့္ လွမ္းသည္က တစ္ေၾကာင္း တကၠသိုလ္အသုံးစရိတ္ႀကီးျမင့္သည္က တစ္ေၾကာင္း၊ စာသင္ႏွစ္ၾကာျမင့္သည္က တစ္ေၾကာင္း စသည့္ အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ျမန္မာေက်ာင္းသား ရွားပါးရျခင္းျဖစ္၏။ စာေပသင္ၾကားမႈအပိုင္းတြင္မူ professors မ်ားႏွင့္ ၾကပ္ၾကပ္မတ္မတ္ ေဆာင္ရြက္ေပးေသာ တကၠသိုလ္တစ္ခုျဖစ္ေပသည္။ UK ပင္မတကၠသုိလ္သည္လည္း စာသင္ႏွစ္ၾကာျမင့္၍ စရိတ္စက ႀကီးမားေသာေၾကာင့္ ကုိလံဘုိၿမိဳ႕ေတာ္တြင္ရွိသည့္တုိင္ တက္ေရာက္ပညာသင္ၾကားေသာ ျမန္မာေက်ာင္းသားနည္းေလ၏။ ျမန္မာေက်ာင္းသားရဟန္းေတာ္ အမ်ားဆုံး တက္ေရာက္သင္ၾကားရာ UK တကၠသိုလ္၏ အခြဲျဖစ္ေသာ PGIPBS အေၾကာင္းကိုေတာ့ မိမိအေနျဖင့္ အေသးစိတ္တင္ျပလုိေပသည္။
သီဟုိဠ္ျပည္သို႔ ပညာသင္လာေရာက္ၾကေသာ ျမန္မာစာသင္သားမ်ားတြင္ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စားရွိသည္ဟုဆိုႏုိင္သည္။ ပထမတစ္မ်ိဳးမွာ ဘြဲ႔ယူရန္သက္သက္ လာျခင္းျဖစ္၍ ဒုတိယတစ္မ်ိဳးမွာ ပညာသင္ရင္းျဖင့္ ဘြဲ႕ယူရန္လာျခင္းျဖစ္သည္။ ႏွစ္မ်ိဳးစလုံးတြင္ ဘြဲ႕ယူျခင္းသည္ ပညာသင္ခရီးသြားဇာတ္လမ္း၌ အဓိက ဇာတ္လုိက္အျဖစ္ ပါ၀င္ေနေပသည္။ မွန္ေပသည္၊ တခ်ိဳ႕ပုဂၢိဳလ္မ်ားခံယူထားသည္မွာ ပညာသင္ျခင္းကိစၥကို ျမန္မာျပည္တြင္လည္း ၿပီး၍ရႏိုင္သည္၊ ဘဲြ႔လြယ္လြယ္ရႏိုင္ေသာ သီဟုိျပည္တြင္ ဘြဲ႔တစ္ခုကို (အထူးသျဖင့္ MA ဘြဲ႕ကို) ေလ်ာေလ်ာရွဴရွဴယူ ပုံၾကမ္းေဖာ္၍ ျမန္မာျပည္တြင္ အေခ်ာကိုင္မည္၊ စသည္ျဖင့္ အကြက္ခ်စီစဥ္ကာ သီဟုိဠ္ျပည္သုိ႔လာေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ ထုိရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ တစ္၀က္ဆန္႔က်င္၍ ပညာသင္ၾကားေရးကိုပါ အေရးတစ္ယူထည့္သြင္းစဥ္းစားၾကေလသည္။ ပညာသင္ၾကားေရးဟုဆုိရာ၌လည္း ဤေနရာတြင္ အဂၤလိပ္စာသင္ၾကားေရးကို ဆိုလိုေပသည္။ မွန္ေပသည္၊ သီဟိုပညာသင္ ျမန္မာရဟန္းေတာ္ အမ်ားစုသည္ အဂၤလိပ္စာတတ္ျခင္းကုိပင္ ပညာသင္ၾကားေရး၏ အထြဋ္ျဖစ္သည္ဟု ခိုင္မာျပတ္သားစြာ မွတ္ယူထားၾကသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘြဲ႔ေပးမည့္အဓိကတကၠသိုလ္ကို အေလးအနက္မထားဘဲ Aquinas, SVS, Royal စေသာ အျပင္အဂၤလိပ္စာသင္တန္းေက်ာင္းမ်ားကိုသာ အာရုံက်လွ်က္ ရွိေနၾကေလသည္။ ထုိသုိ႔ျဖစ္ရျခင္းမွာ မိမိတုိ႔ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားအဖို႔ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လုံးနီးပါး ပါဠိႏွင့္ ဗုဒၶစာေပမ်ားထဲတြင္ ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံၿပီးျဖစ္၍ တကၠသိုလ္မွပုိ႔ခ်ေသာ ပုိ႔ခ်ခ်က္မ်ားထဲမွ မိမိတုိ႔အတြက္ မည္သည့္ထူးျခားေသာပညာရပ္မွ် မရရွိႏိုင္ဟုမွတ္ယူထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ထို႔အျပင္ တကၠသိုလ္မွ professors မ်ားကိုလည္း မိမိတုိ႔ေလာက္ပင္ ပညာမတတ္ အဂၤလိပ္စာကၽႊမ္းက်င္ေသာေၾကာင့္သာ ပါေမာကၡျဖစ္ေနရသည္ဟု မွတ္ယူေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားလည္းရွိသည္။ ထိုသုိ႔မွတ္ယူထားၾကျခင္းမွာ ပါေမာကၡမ်ားမွ ပုိ႔ခ်ေပးေသာ လက္ခ်ာမ်ားေပၚတြင္ အဓိကမူတည္ေနေပသည္။ ဥပမာ အဘိဓမၼာဘာသာရပ္ကို ပုိ႔ခ်သည္ဆုိလွ်င္ အဘိဓမၼာသမုိင္းေၾကာင္း၊ ခႏၶာငါးပါး၊ ဓာတ္ႀကီးေလးပါး၊ အာယတန (၁၂) ပါး၊ ဓာတ္ (၁၈) ပါးေလာက္ႏွင့္ပင္ ႏွစ္၀က္ေက်ာ္ေက်ာ္ ကုန္ဆုံးသြားၿပီျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္တခ်ိဳ႕က တို႔ သီဟိုဠ္လာၿပီး မူလတန္းစာေတြ သင္ေနရသည္ဟု ဆုိၾကေလသည္။ ပါေမာကၡမ်ားပို႔ခ်ေသာ ထိုမူလတန္းစာမ်ားကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းျဖင့္ ေသေသခ်ာခ်ာေလ့လာ အကဲခတ္ၾကည့္လွ်င္ ထူးျခားေသာေတြးေခၚတင္ျပပုံမ်ား၊ ညွိႏိႈင္းအေျဖရွာနည္းမ်ား၊ ေျပာင္ေျမာက္ေသာ ေကာက္ခ်က္ခ်ပုံမ်ားကို အံ့ၾသဖြယ္ရာ အရသာသာရွိရွိ ေတြ႔ရွိႏိုင္ေလသည္။ ထုိပါေမာကၡမ်ား ျပဳစုထားေသာ ေဒါက္တာက်မ္းမ်ားကိုၾကည့္လွ်င္လည္း အလြန္တရာက်မ္းဂန္ႏွံ႔စပ္၍ တင္ျပပုံဆန္းသစ္ကာ အဂၤလိပ္စာတတ္ရုံျဖင့္ ျဖစ္လာေသာ ခပ္ေပါပါ professors မ်ားမဟုတ္သည္ကို ေတြ႔ရွိႏုိင္ေပသည္။
တခ်ိဳ႕က သီဟိုျပည္ ေကလနိယတကၠသိုလ္ PGIPBS ၌ ပညာသင္ၾကား ဘြဲ႕ယူေရးသည္ ဘာမွ်မဟုတ္ဟု ဆိုၾကသည္။ မွန္ေပသည္၊ ဘာမွ်မဟုတ္သူမ်ားအတြက္ေတာ့ UK-PGIPBS ၏ MA ဘြဲ႕ရရွိေရးသည္ ဘာမွ်မဟုတ္ပါ။ စာေမးပြဲေျဖကာနီး တစ္လခန္႔အလိုတြင္ စကားလုံး (၅၀၀) ခန္႔အထိ ခ်ံဳ႕ထားေသာ ပုဒ္စာအေျဖမ်ားကို အာဂုံေဆာင္လိုက္လ်င္ အမ္ေအ ဘြဲ႔သည္လက္တစ္ကမ္းအလိုတြင္ ေရာက္ရွိလာမည္ ျဖစ္သည္။ ထုိပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ ပထမအမ်ိဳးအစားတြင္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ပါ၀င္ၾကေလသည္။ သို႔ေသာ္ တန္ဖိုးထားတတ္သူမ်ားအဖို႔ တန္ဖိုးရွိလွေပ၏။ သီဟိုျပည္တြင္ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားတက္ေရာက္ႏုိင္ေသာ တကၠသိုလ္အမ်ားအျပားရွိသည္တြင္ အမ်ားစုမွာ ေကလနိယတကၠသိုလ္ PGIPBS ၌သာ တက္ေရာက္ၾကေလသည္။ စာသင္စရိတ္သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ျခင္း၊ စာသင္ႏွစ္ တစ္ႏွစ္သာ သတ္မွတ္ထားျခင္း၊ ျမန္မာေက်ာင္းတည္ရွိရာ ကိုလံဘုိ ၿမိဳ႕ေတာ္၌သာ တည္ရွိျခင္း စသည္တို႔သည္ ထုိတကၠသိုလ္သို႔ ေက်ာင္းသားအမ်ားစု တက္ေရာက္သင္ၾကားၾကျခင္း၏ အဓိကအေၾကာင္းတရားမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ တိမ္ျမႇပ္ေနေသာ အေရးပါလွသည့္ အေၾကာင္းအခ်က္တစ္ခုမွာ လြတ္လပ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိလြတ္လပ္မႈေၾကာင့္ပင္လွ်င္ တခါတရံတြင္ ကၽႊႏ္ုပ္တုိ႔၏ ေကလနိယ PGIPBS တကၠသိုလ္သည္ သုံးစား၍ မရလုနီးပါး ျမန္မာတခ်ိဳ႕၏ ပါးစပ္ဖ်ားတြင္ သိဒၶိတင္ခံရ၍ တခါတရံတြင္ ပညာရတနာသုိက္ႀကီးအျဖစ္ တင္စားခံရေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္လွ်င္ ေကလနိယတကၠသိုလ္ႀကီးသည္ ဘာမွ်မဟုတ္သူမ်ားအတြက္ ဘာမွ်မဟုတ္၍ တန္ဖုိးထားသူမ်ားအတြက္သာ တန္ဖုိးရွိေနရေပသည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ ထိုတန္ဖိုးရွိမႈ မရွိမႈ၏ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈသည္ ေအာက္လမ္း၊ အထက္လမ္း၊ အလယ္လမ္း စသည္တို႔ကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဖြင့္ေပးထားေသာ တကၠသိုလ္အတြက္ မဟုတ္ဘဲ အဆိုပါလမ္းမ်ားသို႔ ေလွ်ာက္လွမ္းေသာ ကာယကံရွင္ စာသင္သားမ်ားအတြက္သာျဖစ္သည္ဟု ဆိုႏိုင္ေပသည္။
ဤေနရာတြင္ UK-PGIPBS ၏ ႀကိဳက္ရာလမ္းကို လြတ္လပ္စြာ ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ပုံကို အေသးစိတ္တင္ျပရန္လုိေပေတာ့မည္။ ဤတကၠသိုလ္သည္ ျမန္မာေက်ာင္းသားအမ်ားဆုံး တက္ေရာက္ရာ တကၠသိုလ္ဟု အထက္တြင္ဆုိၿပီးျဖစ္သည္။ ဤတကၠသိုလ္၌ Post Graduate Diploma course, MA course, Mphil course ႏွင့္ PhD course ဟူ၍ အတန္းေလးတန္းရွိရာတြင္လည္း MA course တြင္သာ ျမန္မာအမ်ားဆုံးတက္ေရာက္၍ က်န္အတန္းမ်ားတြင္ မရွိသေလာက္နည္းပါးသည္။ ဤအတန္းသို႔တက္ေရာက္ခြင့္ရရန္ အစုိးရဓမၼာစရိယ၊ အသင္းဓမၼာစရိယ၊ တကၠသိုလ္ဓမၼာစရိယ၊ ဘီေအ ပါဠိ ႏွင့္ ဘီေအ ျမန္မာ စေသာ ဘြဲ႕အရည္အခ်င္းမ်ားလုိအပ္ေပသည္။
ဤတကၠသိုလ္တြင္ MA တန္းကို စာသင္ႏွစ္တစ္ႏွစ္သာလွ်င္သတ္မွတ္ထားသည္။ သင္တန္းေၾကး ေဒၚလာ (၆၀၀)၊ ေမာ္ကြန္းေၾကး ရူပီး (၁၀၀၀) ႏွင့္ စာၾကည့္တုိက္ေၾကး ရူပီး (၅၀၀) တို႔ျဖစ္ၾကသည္။ စာသင္ႏွစ္တစ္ႏွစ္သာရွိရာတြင္ ထိုစာသင္ႏွစ္ကိုလည္း အပိုင္းသုံးပုိင္းခြဲထားသည္။ ေဖဖာ္၀ါရီလမွ ေအပရယ္လအထိ ပထမ သင္တန္းကာလ၊ ဧပရယ္လမွ ဇူလုိင္လအထိ ဒုတိယ သင္တန္းကာလ ႏွင့္ ၾသဂတ္လမွ ေအာက္တိုဘာလအထိ တတိယသင္တန္းကာလ ဟူ၍ျဖစ္သည္။ သင္ယူရေသာ ဘသာရပ္မ်ားမွာ မယူမေနရ ႏွစ္ဘာသာႏွင့္ ေရြးခ်ယ္စရာ ေလးဘာသာ၊ စုစုေပါင္း ေျခာက္ဘာသာျဖစ္သည္။ အနည္းဆုံး စာလုံး (၅၀၀၀) ရွိေသာ စာတမ္းငယ္တစ္ေစာင္ကိုလည္း စာသင္ႏွစ္၏ အဆုံး ဒီဇင္ဘာလတြင္ အၿပီးသတ္ တင္သြင္းရမည္ျဖစ္သည္။ မိမိေရးမည့္ စာတမ္း၏ ေခါင္းစဥ္ႏွင့္ အခန္းခြဲမ်ားကို ဒုတိယ သင္တန္းကာလ ကတည္းက တင္ထားရမည္ျဖစ္သည္။ စာေမးပြဲကို ႏွစ္စဥ္ ဒီဇင္ဘာလတြင္ က်င္းပသည္။
စာသင္သားတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားအေနျဖင့္ မယူမေနရႏွစ္ဘာသာကိုယူ၍ က်န္ေသာဘာသာရပ္မ်ားထဲမွ မိမိႏွစ္သက္ရာ ေလးဘာသာကို တကၠသိုလ္က ခ်မွတ္ေပးထားသည့္ ပုံစံအတုိင္း ေရြးခ်ယ္ရမည္ျဖစ္သည္။ တစ္ပတ္လွ်င္ ေလးရက္တက္ေရာက္ရ၍ တစ္ရက္လွ်င္ မိမိေရြးခ်ယ္ရာ ဘာသာရပ္အလိုက္ ႏွစ္နာရီ မွ သုံးနာရီအထိ တက္ေရာက္ရ၏။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ဘာသာရပ္တစ္ခုလွ်င္ ပုိ႔ခ်ခ်ိန္သည္ တစ္ပတ္လွ်င္ (၁) နာရီ ျဖစ္၏။ ေဆြးေႏြးခ်က္ ေခါင္းစဥ္တစ္ခုကို ပါေမာကၡမွ တင္ျပ၍ ဆရာႏွင့္ ေက်ာင္းသား အေမးအေျဖပုံစံျဖင့္ ပို႔ခ်ျခင္းျဖစ္၏။ ေက်ားသားမ်ား၏တာ၀န္မွာ ေမးခြန္းေမးရန္ႏွင့္ ပါေမာကၡ လက္ခ်ာပို႔ခ်ေနစဥ္အတြင္း မွတ္သားဖြယ္ရာမ်ားကို မွတ္စုထုတ္ရန္ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေနာက္မိမိထုတ္ထားေသာမွတ္စုမ်ားႏွင့္ မွတ္စုထုတ္ထားေသာ ဘာသာရပ္၏ ရည္ညြန္းစာအုပ္မ်ားကို စာၾကည့္တိုက္တြင္ ရွာေဖြဖတ္ရႈမွတ္သား၍ ပါေမာကၡ ပို႔ခ်လိုက္ေသာ ေဆြးေႏြးခ်က္ေခါင္းစဥ္တစ္ခု အတြက္ အေကာင္းဆုံးအေျဖတစ္ခုကုိ ရွာေဖြရမည္ျဖစ္သည္။ ဘာသာရပ္တစ္ခုအတြက္ ရည္ညြန္းစာအုပ္မ်ားမွာ ေယဘုယ်အားျဖင့္ အုပ္ (၂၀) ခန္႔ရွိေလသည္။ ထုိ႔အျပင္ ဗုဒၶစာေပ၏ အရင္းအစ ျဖစ္ေသာ ပါဠိေတာ္၊ အ႒ကထာ၊ ဋီကာမ်ားကိုလည္း လြတ္ထား၍ မျဖစ္ေပ။ အားလုံးၿခဳံငုံတြက္ခ်က္ၾကည့္လွ်င္ MA ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္၏ တစ္ႏွစ္အတြင္းလုပ္ေဆာင္ရမည့္ အခ်က္မ်ားမွာ ဘာသာရပ္တစ္ခုလွ်င္ နာရီ (၃၀)၊ ေျခာက္ခုအတြက္ နာရီ (၁၈၀) စာ လက္ခ်ာမ်ားကို တက္ေရာက္နားေထာင္၊ မွတ္စုထုတ္၊ ရည္ညြန္းစာအုပ္ တစ္ဘာသာလွ်င္ (၂၀) ေျခာက္ဘာသာအတြက္ (၁၂၀) ေသာ စာအုပ္မ်ားႏွင့္ တကြ ပါဠိေတာ္၊ အ႒ကထာ၊ ဋီကာမ်ားကို အေၾကအလည္ ဖတ္ရႈရမည့္အျပင္ စာလုံး (၅၀၀၀) အနည္းဆုံးရွိေသာ စာတမ္းတစ္ေစာင္ကို လည္းတင္သြင္းရဦးမည္ျဖစ္သည္။
အထက္ပါအေၾကာင္းအရာတုိ႔မွာ တကၠသိုလ္ကခ်မွတ္ေပးသည့္ သီအုိရီအတိုင္း လုပ္ေဆာင္ရမည့္ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္၏တာ၀န္ျဖစ္သည္။ သီဟုိေရာက္ျမန္မာ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးအဖို႔ မလြဲမေသြေတြ႔ႀကဳံရမည္မ်ားမွာ ေနထုိင္းစားေသာက္ေရးႏွင့္ ပညာေရး အခက္အခဲတုိ႔ျဖစ္သည္။ တကၠသိုလ္ႏွင့္ပက္သက္လာလွ်င္ေတာ့ ပညာေရးအခက္အခဲပင္ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ဤတြင္ ပညာေရးအခက္အခဲႏွင့္ ေနထိုင္စားေသာက္ေရးအခက္အခဲတုိ႔တြင္ အေရးႀကီးသည့္ လားလားမတူညီခ်က္တစ္ခ်က္ရွိသည္။ ေနထုိင္စားေသာက္ေရးအခက္အခဲ မ်ားကိုမူ မလြဲမေသြ ရင္ဆုိင္ေတြ႔ႀကဳံျဖတ္ေက်ာ္ရမည္ျဖစ္သည္။ ပညာေရးအခက္အခဲမွာေတာ့ ထိုသုိ႔မဟုတ္ ေက်ာ္လႊားလုိက ေက်ာ္လႊားႏုိင္သည္၊ ရင္ဆုိင္ရုံသက္သက္ျဖင့္လည္းရသည္၊ ထုိင္ၾကည့္ေန၍လည္းျဖစ္သည္။ အခ်ိန္တန္လွ်င္ အရည္အခ်င္းကို အသာထား၍ MA ဘြဲ႕ကိုေတာ့လြယ္လြယ္ႏွင့္ ရရွိသြားႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ဤအဆိုကို ဆန္႔က်င္ေသာသူမ်ား၊ ဘ၀င္မက်သူမ်ား၊ မေက်နပ္သူမ်ား မလြဲမေသြရွိေနေပလိမ့္မည္။ ကၽႊႏု္ပ္အေနျဖင့္ လြတ္လပ္သည္ဟုဆုိထားေသာ UK-PGIPBS MA course ႏွင့္ပက္သက္၍ အလြယ္၊အခက္၊အလယ္လမ္းမ်ားကို သင့္တင့္မွ်တေအာင္ တင္ျပသြားရန္တာ၀န္ရွိေပသည္။
အထက္တြင္ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ တကၠသိုလ္က ခ်မွတ္ေပးထားသည့္ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ လုပ္ေဆာင္ရမည့္ သီအုိရီမ်ားမွာ နည္းလမ္းမွန္သည့္၊ မိမိအတြက္လည္းက်န္မည့္ လုပ္ေဆာင္ရန္ခက္ခဲေသာ စာေပေလ့လာလိုက္စားနည္း ျဖစ္ေသာ္လည္း ထုိသို႔လုပ္ေဆာင္ရန္မတက္ႏိုင္ေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားအဖို႔ ထြက္လမ္း (သို႔) ေရွာင္လမ္း (သို႔) လြတ္လမ္း ရွိပါေသးသည္။ ထိုသုိ႔မရွိပါဘဲ သီအိုရီမ်ားအတုိင္း မလြဲမေသြလုပ္ေဆာင္ရမည္ဆုိလွ်င္ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားအေနျဖင့္ ဤတကၠသိုလ္ရွိ ဤ MA တန္းသို႔ တက္ေရာက္ရန္ မ၀ံ့မရဲႏွင့္ စိတ္လြန္ဆြဲေနေပလိမ့္မည္။ အကၽႊႏု္ပ္အေနျဖင့္လည္း သီဟိုဠ္သုိ႔ပညာသင္မလာေရာက္ခင္က သီဟုိဠ္တကၠသိုလ္လမ္းညႊန္စာအုပ္ကိုဖတ္ကာ သီဟိုဠ္သို႔လာေရာက္ရန္ အလြန္အင္မတန္ ရြံ႕ေၾကာက္ခဲ့ဖူးသည္။ လမ္းညႊန္စာအုပ္ေရးသူ အရွင္မွာ တကၠသိုလ္မ်ား၏အေၾကာင္းကို စုံစုံေစ့ေစ့ျဖင့္ ေစတနာပါပါတင္ျပထားေသာ္လည္း သီအိုရီမ်ားအတုိင္း မလြဲမေသြ ေရးသားညႊန္ျပထားျခင္းျဖစ္သျဖင့္ လြတ္လမ္းမျမင္ရကား ပြဲမ၀င္ခင္ကပင္ သီဟိုတကၠသိုလ္မ်ား၏ တိုက္စစ္မွာ ေၾကာက္ခမန္းလိလိပင္ျဖစ္၍ ေနေတာ့သည္။ တကယ္တမ္းတြင္ တကၠသိုလ္မ်ားမွာ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ၿပိဳင္ဖက္မဟုတ္ဘဲ ေက်ာင္းသားမ်ား၏အက်ိဳးကို ေမ်ာ္ကိုးေသာ မွန္မွန္ကန္ကန္ သက္သက္ညွာညွာ ဆုံးျဖတ္တတ္သည့္ နည္းျပႏွင့္ ဒုိင္လူႀကီးမ်ားသဖြယ္ ျဖစ္ေပသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ တကၠသိုုလ္တက္ဖုိ႔အေရး အဂၤလိပ္စာအေျခခံနည္းေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားလည္း ရြံ႕ေၾကာက္စရာမလိုသလုိ၊ ဗုဒၶစာေပအေျခမခုိင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားလည္း စုိးရိမ္စရာမရွိေပ။
သို႔ဆုိလွ်င္ ထုိအလြယ္လမ္းကို မည္သို႔လိုက္မည္နည္း။ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေနျခင္းသည္ အလြယ္လမ္းကို လုိက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ခပ္ခပ္ဆတ္ဆတ္ေျပာရလွ်င္ တကၠသိုလ္ပညာေရးကို ခပ္ေပါ့ေပါ့ေတြး၍ ခပ္ေပါ့ေပါ့လုိက္စားျခင္းသည္ အလြယ္လမ္းလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အလြယ္လမ္းသုိ႔ လိုက္လိုသူအဖုိ႔ အခက္အခဲမ်ားေက်ာ္လႊားေနၾကပုံကို ပြဲၾကည့္ပရိတ္သတ္ တစ္ေယာက္ကဲ့သုိ႔ ၾကည့္ေနရုံသာျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ထိုလမ္းသည္ လစ္မစ္ရွိသည္ကိုေတာ့ သတိအနည္းငယ္ထားရေပမည္။ အဆုံးအစြန္ အလြယ္လမ္းလုိက္ႏိုင္ပုံကို ေျပာရလွ်င္ျဖင့္၊ တစ္ႏွစ္လုံးေက်ာင္းတက္စရာမလို၊ မွတ္စုထုတ္စရာ မလို၊ ရည္ညႊန္းစာအုပ္ဖတ္စရာမလို၊ စာတမ္းတုိကိုလည္း ျဖစ္ကာမွ် လုပ္လွ်င္ရသည္။ သို႔ေသာ္ စာေမးပြဲေျဖကာနီး ႏွစ္လခန္႔စာက်က္ခ်ိန္ေပးထားသည္တြင္ တစ္ဘာသာလွ်င္ စာလုံး (၅၀၀) ႏႈံးရွိေသာ ပုဒ္စာေလးပုဒ္ ေျခာက္ဘာသာအတြက္ (၂၄) ပုဒ္ကိုေတာ့ အဆုံးစြန္အေနျဖင့္ က်က္မွတ္ထားရန္ လုိအပ္ေပသည္။ သို႔ဆုိလွ်င္ အလြယ္လမ္းကို လုိက္သူမ်ားအတြက္ သင္တန္းႏွစ္ တစ္ႏွစ္စာတာ၀န္မွာ အနည္းဆုံးပုဒ္စာ (၂၄) ပုဒ္ကို က်က္မွတ္ရန္ႏွင့္ စာတန္းတို အျဖစ္တစ္ေစာင္ ဖန္တီးရန္ျဖစ္သည္။ အလြယ္ဆုံးနည္းလမ္းဟု ဆုိေသာ္လည္း အဂၤလိပ္စာ အေျခခံနည္းသူမ်ားအဖုိ႔ ခက္ခဲေကာင္းခက္ခဲေနေပလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ဤတကၠသိုလ္အေနျဖင့္ ထို႔ထက္လြယ္ကူသက္သာေသာ နည္းလမ္းမ်ားကို ခြင့္ျပဳလက္ခံႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။ တနည္းဆုိရေသာ္ ဤတကၠသုိလ္မွ MA ဘြဲ႕ကိုရရွိရန္ ထို႔ထက္လြယ္ကူေသာ နည္းလမ္းမရွိပါ။ မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ သို႔ကေလာက္ လြယ္ကူေနရပါသနည္း။ တစ္ႏွစ္ပတ္လုံးေက်ာင္းမတက္ပါဘဲလွ်က္ မည္သည့္မွတ္စုျဖင့္ စာေမးပြဲအတြက္ စာကိုၾကည့္မည္နည္း။ ရည္ညႊန္းစာအုပ္မ်ားကို မဖတ္ပါဘဲလွ်က္ ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ ေဆြးေႏြးခ်က္ ေခါင္းစဥ္မ်ား၏ အာေဘာ္ကို မည္သို႔ရရွိႏိုင္ပါအံ့နည္း။ အျဖစ္သာေရးထားေသာ စာတန္းကို တကၠသိုလ္ကလက္ခံပါမည္ေလာ။ စာေမးပြဲ ေျဖရန္ႏွစ္လအလိုတြင္ က်က္မွတ္ရမည့္ ပုဒ္စာအေျဖမ်ားဆိုသည္မွာ အဘယ္နည္း။ တကၠသိုလ္သီအုိရီမွ လႊဲေဖာက္၍လုိက္ရေသာ အလြယ္လမ္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဤမွ်ေလာက္ေမးခြန္းတသီႀကီး ရွိေနမည္မွာ မဆန္းေပ။
ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း ေက်ာင္းဖြင့္စတြင္ မကုဋရာမ ျမန္မာေက်ာင္း၌ UK-PGIPBS MA course တြင္ register လုပ္ထားေသာေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္တကြ ေက်ာင္းသာေဟာင္းမ်ား စုေ၀း၍ ဘာသာရပ္ေရြးခ်ယ္ျခင္းကိစၥကို ေဆြးေႏြးၾကၿမဲျဖစ္၏။ တကၠသိုလ္က ျပဌာန္းထားေသာ ဘာသာရပ္မ်ား၏ သေဘာတရားမ်ားကို အေတြ႔အႀကဳံရွိၿပီး ေက်ာင္းသာေဟာင္းမ်ားမွ ရွင္းလင္းတင္ျပ၍ တူညီေသာ ေရႊးခ်ယ္စရာ ေလးဘာသာကို တညီတညြတ္တည္း အတူတကြ ေရြးခ်ယ္ၾကၿမဲျဖစ္၏။ ထို႔ေနာက္ အဂၤလိပ္စာအားနည္းေသာ ရဟန္းေတာ္အမ်ားအျပားပါ၀င္သည္ကို သေဘာေပါက္သည့္အေလ်ာက္ အတူတကြ ေရြးခ်ယ္ထားေသာ ဘာသာရပ္ေလးခုႏွင့္တကြ မယူမေနရ ႏွစ္ဘာသာအတြက္ ပို႔ခ်ခ်က္မ်ားကို တာ၀န္ယူေရးသားၾကမည့္ စြမ္းႏုိင္သည့္ ရဟန္းေတာ္ေျခာက္ပါးကို အကူႏွစ္ပါးစီႏွင့္တကြ ေရြးခ်ယ္ၾက၏။ စည္းလုံးညီညြတ္ျခင္း၏ အက်ိဳးရလဒ္မ်ားသည္ အလြယ္လမ္း သို႔မဟုတ္ မတက္သာ၍ ေလွ်ာက္ရေသာလမ္းကို လိုက္သူမ်ားအေပၚတြင္ မ်ားစြာသက္ေရာက္လွ်က္ရွိေပသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ တစ္ႏွစ္ပတ္လုံးေက်ာင္းမတက္ဘဲေနႏုိင္ျခင္း ျပႆနာကို ေျဖရွင္းႏိုင္ၿပီျဖစ္သည္။ ဘာသာရပ္တိုင္းအတြက္ေရးထိုးရမည့္ ေက်ာင္းတက္လက္မွတ္ကိုလည္း ေက်ာင္းပုံမွန္တက္ေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို အကူအညီေတာင္း၍ ထိုးခုိင္းလွ်င္ ရႏိုင္ေလသည္။
မွတ္စုထုတ္ျခင္း၊ ရည္ညႊန္းစာအုပ္မ်ားကို ဖတ္ျခင္းကိစၥသည္လည္း စြမ္းႏုိင္ေသာ ပုဂၢိဳမ်ားမွ တာ၀န္ယူေရးသားမည့္ ပုိ႔ခ်ခ်က္မ်ားထဲတြင္ အက်ံဳး၀င္သြားမည္ျဖစ္သည္။ စာတန္းေရးသားရာ၌လည္း တခ်ိဳ႕က ျမန္မာျပည္မွာကတည္းက ႀကံဖန္လာခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္၊ တခ်ိဳ႕ကလည္း သီဟုိဠ္ေရာက္မွ ျဖစ္သလုိဖန္တီးၾက၏။ စာတန္းကို ကိုယ္တုိင္ကိုယ္က် က်က်နနေရးသားရန္မွာ အဂၤလိပ္လုိေရးသားရျခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လြယ္ကူေသာအလုပ္ မဟုတ္ေပ။ တကၠသိုလ္ကလည္း ထိုစာတမ္းကို စစ္ေဆးအမွတ္ေပးသည့္တုိင္ေအာင္ Mphil, PhD က်မ္းမ်ားေလာက္အေလးမထားေပ။ စာေမးပြဲနီးလွ်င္ က်က္မွတ္ရမည့္ စာလုံး (၅၀၀) ၀န္းက်င္ရွိ ပုဒ္စာတုိမ်ားမွာလည္း ဆုိင္ရာဘာသာရပ္၏ ပုိ႔ခ်ခ်က္မ်ားကို တာ၀န္ယူေရးသားရေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားမွ ပို႔ခ်ခ်က္အရွည္မ်ားကို အဆင္သင့္ခ်ဳံးေပးထားမည္ ျဖစ္သည္။ ဤသည္တုိ႔မွာ တကၠသိုလ္မွ ခ်မွတ္ေပးထားေသာ သီအုိရီအတိုင္းလုိက္နာေဆာင္ရြက္ရန္ မစြမ္းႏိုင္သူမ်ားအဖို႔ အလြယ္လမ္း သို႔မဟုတ္ အေရွာင္လမ္းကို စိတ္ခ်လက္ခ်ျဖင့္ ပြဲၾကည့္ပရိတ္သတ္ တစ္ေယာက္ကဲ့သုိ႔ လိုက္ႏုိင္ရျခင္း၏ အေၾကာင္းအရင္းမ်ားျဖစ္ေတာ့သည္။
ထုိထိုအေၾကာင္းအခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ဗုဒၶစာေပႏွင့္ အဂၤလိပ္စာ ပိုင္ႏိုင္သူမ်ားအဖို႔ ဤတကၠသိုလ္တြင္ အမ္ေအဘြဲ႔ရရွိရန္ လြယ္ကူသည္ဟူ၍ အထင္အျမင္ေသးစရာမလိုေပ။ ထိုပုဂၢိဳလ္မ်ားအတြက္ တန္ဖုိးလည္းရွိေသာ အထင္အျမင္လည္းမေသးသင့္သည့္ အလယ္လမ္းႏွင့္ အခက္လမ္းတို႔ မားမားမတ္မတ္ ရွိေနေပေသးသည္။ အလယ္လမ္းသုိ႔လုိက္လိုေသာ ေက်ာင္းသားရဟန္းေတာ္မ်ားအဖို႔ အခက္အခဲတခ်ိဳ႕ကို ရင္ဆုိင္သင့္သေလာက္ ရင္ဆုိင္သင့္ေပသည္။ ဤေနရာတြင္ တတ္စြမ္းသမွ် စိတ္ခ်လက္ခ် ႀကိဳစားၾကည့္ျခင္းကို အလယ္လမ္းဟုဆုိခ်င္ေပသည္။ တစ္ပတ္ေက်ာင္းတက္ရက္တြင္ ေန႔တိုင္းမဟုတ္လွ်င္ေတာင္ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ခန္႔ေတာ့ တက္သင့္ေပသည္။ ပါေမာကၡပို႔ခ်ေသာ လက္ခ်ာမ်ားကိုလည္း နားလည္ႏိုင္သမွ်နားလည္ေအာင္ ႀကိဳစားနားေထာင္၍ မွတ္စု မွတ္ရာမ်ားကိုလည္း ထုတ္တန္သေလာက္ထုတ္ရေပမည္။ ရည္ညႊန္းစာအုပ္အခ်ိဳ႕ကို မဖတ္သည့္တုိင္ ပို႔ခ်ခ်က္မ်ားကို တာ၀န္ယူေရးသားသည့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားမွ အပတ္စဥ္ သုိ႔မဟုတ္ လစဥ္ ထုတ္ေ၀ေသာ Topics အရွည္မ်ားကို ႀကိဳးစားဖတ္သင့္ေပသည္။ တကၠသိုလ္စာၾကည့္တိုက္သို႔လည္း ၀င္ေရာက္ေလ့လာသင့္လွေပသည္။ စာတမ္းေရးျခင္းႏွင့္ ပက္သက္၍လည္း တစ္က်မ္းလုံးကို ကုိယ္တုိင္မေရးသည့္တုိင္ တခ်ိဳ႕အပိုင္းမ်ားတြင္ မိမိရွိသမွ် ဥာဏ္စြမ္းဥာဏ္စျဖင့္ ထုတ္ႏုတ္၊ ျဖည့္စြက္ သင့္သည္မ်ားကို လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ရေပမည္။ “တက္စြမ္းသမွ် စိတ္ခ်လက္ခ်” ဟုဆုိရာ၌ မိမိ၏တက္စြမ္းသမွ်သည္ ဟိုမေရာက္သည္မေရာက္ျဖစ္ေနလွ်င္ စာေမးပြဲတြင္ဒုကၡေတြ႔ႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိတက္စြမ္းသမွ်ေလးကိုသာ အမွီျပဳ၍ စာေမးပြဲအတြက္ အလုပ္မျဖစ္သည္တြင္ စြမ္းႏုိင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားမွ စြမ္းေဆာင္ထားေသာ စြမ္းေဆာင္ရည္မ်ားေပၚတြင္ စိတ္ခ်လက္ခ် မွီခုိႏိုင္ေလသည္။ ႀကိဳးစား၍ အျမင့္သို႔ခုံၾကည့္သူမ်ားအဖို႔ အခန္႔မသင့္၍ ျပန္က်လာလွ်င္ အက်မနာေစရန္ အဆိုပါစြမ္းေဆာင္ရည္မ်ားက ပံ့ပိုးကူညီထားေပသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္စမ္းတ၀ါး၀ါးႏွင့္ ႀကိဳးစားၾကည့္ျခင္းသည္လည္း အရႈံးမရွိေပ။ မိမိဥာဏ္မီသေလာက္ ႀကိဳးစားရျခင္းျဖစ္သျဖင့္ က်န္ရစ္ေသာ အေတြ႔အႀကဳံ၊ အရည္အခ်င္း ႏွင့္ အေတြးအေခၚ တခ်ိဳ႕သည္ အျမတ္ပင္ျဖစ္ေပသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အလယ္လမ္းသို႔လိုက္ျခင္းသည္ ဘဲြ႔ဟူေသာ အေရအတြက္သာမက ပညာဟူေသာ အရည္အခ်င္းအခ်ိဳ႕ကိုလည္း ရရွိႏိုင္ေသာေၾကာင့္ တန္ဖိုးရွိသည္ဟုဆိုႏိုင္ေပသည္။
တန္ဖုိးအရွိဆုံး အႏွစ္အက်န္ဆုံးလမ္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းလိုေသာ ေက်ာင္းသားရဟန္းေတာ္မ်ားအဖုိ႔ ဤတကၠသိုလ္၏ အခက္လမ္းကို ေရြးခ်ယ္ေလွ်ာက္လွမ္းသင့္ေပသည္။ တကၠသိုလ္က တရား၀င္ျပဌာန္းထားေသာလမ္းမွာ ဤအခက္လမ္းပင္ျဖစ္ေပသည္။ အထက္တြင္ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ တကၠသိုလ္က ခ်မွတ္ထားသည့္ သီအုိရီမ်ားအတုိင္း အေသြမတိမ္းလိုက္နာ ေဆာင္ရြက္ျခင္းသည္ အခက္လမ္းႏွင့္ တန္ဖိုးအရွိဆုံးလမ္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းျခင္းပင္ျဖစ္ေလသည္။ ထိုအခက္လမ္းသို႔ လုိက္ႏိုင္ရန္အတြက္ အဂၤလိပ္စာႏွင့္ ဗုဒၶစာေပႏိုင္နင္းျခင္းဟူေသာ ေရခံေျမခံေကာင္းမ်ား လုိအပ္သကဲ့သုိ႔ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားမ်ားႏွင့္ ပညာေရးခံယူခ်က္မ်ားလည္း ေလးနက္ျပတ္သားဖုိ႔ လိုေပလိမ့္မည္။ ဘာသာရပ္ေရြးခ်ယ္ရာတြင္ မိမိအမွန္တကယ္ စိတ္ပါ၀င္စားေသာ ဘာသာမ်ားကိုသာ အမ်ားႏွင့္တူတူ မတူတူ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရြးခ်ယ္ႏိုင္စြမ္းရွိရမည္။ တစ္ပတ္လွ်င္ ေလးရက္ ရာသီဥတုပူပူႏွင့္ ဘက္(စ္)ကား တိုးစီးႏိုင္ရမည္၊ ပို႔ခ်ေသာလက္ခ်ာမ်ားကို ေကာင္းမြန္စြာနားလည္၍ ေမးစရာရွိသည္မ်ားကိုလည္း ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ေမးကာ ထိမိေသာမွတ္စုတိုမ်ားကိုလည္း ထုတ္ႏိုင္ရမည္ ျဖစ္သည္။ စာၾကည့္တုိက္သုိ႔သြား၍ ရည္ညႊန္းစာအုပ္မ်ားကိုလည္း ဂဃနဏ နားလည္ေအာင္ ဖတ္ရႈႏိုင္ရေပမည္။ တခ်ိဳ႕စာအုပ္မ်ားမွာ ဒႆနိကဆုိင္ရာ၊ နည္းပညာဆိုင္ရာ၊ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ဆုိင္ရာ၊ လူမႈေရးဆုိင္ရာ စေသာ ေလးနက္ထိမိသည့္ အသုံးအႏႈံး မ်ားစြာပါ၀င္ေသာေၾကာင့္ ထိထိေရာက္ေရာက္နားလည္ရန္ ခက္ခဲလွေပသည္။ စာတမ္းျပဳစုရာတြင္လည္း မိမိကိုယ္တုိင္ သုေတသနဆန္ဆန္ေရးသားျပဳစုႏိုင္ရမည္ ျဖစ္သည္။ စာေမးပြဲေျဖဆုိရာတြင္လည္း ေမးခြန္းကိုၾကည့္၍ ထိုေမးခြန္းအတြက္ အသင့္ေလ်ာ္အထိမိဆုံး အေျဖျဖစ္မည့္ မိမိ၏ အေတြးအေခၚ၊အယူအဆမ်ားကို က်မ္းဂန္အကိုးအကားမ်ားျဖင့္ အဂၤလိပ္လို ျမန္ျမန္ေကာက္ခ်က္ခ် ေရးသားတင္ျပႏိုင္ရေပမည္။ ဤသုိ႔အခက္လမ္းကို ေရြးခ်ယ္လုိက္စားႏိုင္သျဖင့္ ရရွိလာေသာ UK-PGIPBS ၏ MA ဘြဲ႕သည္ တန္ဖုိးရွိ၍ အရည္အေသြးျပည့္မီေသာ အဆင့္ျမင့္ျမင့္ဘြဲ႔ ျဖစ္လာမည္မွာ မလြဲေပ။ ထို႔အျပင္ အခက္လမ္းတစ္ခုသာလွ်င္ရွိေသာ ဤတကၠသုိလ္၏ M.Phil, Ph.D studies မ်ားသုိ႔ တက္လွမ္းရန္အတြက္လည္း ယုံၾကည္မႈအျပည့္ရွိကာ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕သြားႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။
UK-PGIPBS ၏ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ မတက္သာေၾကာင့္ အခက္အခဲမ်ားကို ထုိင္၍ၾကည့္ေနရေသာ အလြယ္လမ္း၊ အခက္အခဲမ်ားကိုတတ္ႏိုင္သမွ် ရင္ဆုိင္ႀကိဳးစားၾကည့္ျခင္းဟူေသာ အလယ္လမ္းႏွင့္ အခက္အခဲအားလုံးကို ေက်ာ္လႊားျခင္း သုိ႔မဟုတ္ တကၠသိုလ္လမ္းညႊန္ခ်က္အတုိင္း လုပ္ေဆာင္ျခင္းဟူေသာအခက္လမ္း၊ ဤသုံးလမ္းတြင္ မိမိႏွင့္ အသင့္ေလ်ာ္ဆုံး ျဖစ္မည္ထင္သည့္လမ္းကို ႀကိဳက္သလို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ေလသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ မိမိ၏ အေတြ႔အႀကဳံႏွင့္ အေတြးအျမင္တုိ႔ကို အေျခခံကာ ေနာင္လာေနာက္သား သီဟုိဠ္ပညာသင္ ရဟန္းေတာ္မ်ား၏အက်ိဳးကို ေမွ်ာ္ကိုးလွ်က္ လြတ္လပ္၍ တန္ဖိုးထားတတ္လွ်င္ တန္ဖုိးရွိေသာ UK-PGIPBS တကၠသုိလ္မွတ္တမ္းကို တင္ျပလုိက္ရေပသည္။
(မွတ္ခ်က္။ ။ ဤေဆာင္းပါးပါ အာေဘာ္မ်ားသည္ အမွန္တရားႏွင့္ အေတြ႔အႀကဳံေပၚတြင္ အေျခခံေသာ ေဆာင္းပါးရွင္၏ အာေဘာ္မ်ားသာျဖစ္၍ UK တကၠသုိလ္၏ အာေဘာ္မဟုတ္ေၾကာင္း သိေစအပ္ပါသည္။)
ဆက္ဖတ္မယ္
ျပန္ေခါက္ထားလိုက္မယ္
ငါ့မွာ...
ငါ့ေသြးေတြေပေနတယ္
ငါ့အသားေတြနဲ႔ေရာလုိ႔ေပါ့
ငါဆန္သြားတဲ့ေန႔ရက္ေတြ
ငါမမွတ္မိႏုိင္ေလာက္ေအာင္ပဲ
တကယ္ေတာ့…
ငါဟာ ငါပဲ
ငါသာလွ်င္ ငါျဖစ္တယ္
ငါ့စိတ္နဲ႔ငါ့ကိုယ္ပဲ
ငါတစ္ေယာက္ကို ျဖစ္ေစတယ္။
ငါ့အျမင္အာရုံေတြ
ငါ့အၾကားအာရုံေတြ
ငါ့အနံ႔ခံအာရုံေတြ
ငါ့အရသာအာရုံေတြ
ငါ့အထိအေတြ႔အာရုံေတြ
ငါ့၀ိညာဥ္ေတြကပဲ
ငါ့ဘ၀ကို အဓိပၸာယ္ရွိေစတယ္။
ငါ့ ဘ၀၊ ငါ့ ကမၻာ၊ ငါ ခ်စ္တာ
ငါတစ္ေယာက္တည္းပဲ
ငါ့ခြန္အားေတြ
ငါ့မွာပဲ ရွိတယ္
ငါပဲ ရဲရင့္တယ္
ငါပဲ တည္ၾကည္တယ္
ငါပဲ လြမ္းတတ္တယ္
ငါပဲ ခံစားတတ္တယ္
ငါ့သံသရာဇာတ္လမ္းမွာ
ငါသာ ဇာတ္ေဆာင္
ငါသာ ဇာတ္ပုိ႔
ငါမို႔သာ ငါျဖစ္ႏိုင္တာ
ငါလုိလူ ငါပဲရွိတယ္
တစ္ေန႔…
ငါေပ်ာက္သြားတယ္
ငါကုိယ္တုိင္ရွာမရႏုိင္ေအာင္ပဲ
တကယ္ေတာ့…
ငါက ငါမွ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ။ ။
ဆက္ဖတ္မယ္
ျပန္ေခါက္ထားလိုက္မယ္
ဇာမဏီပ်ိဳ ခႏၶာကိုယ္မွ
ေရႊညိဳေသြးစက္ လြန္ျမင့္ျမတ္ဟု
သတ္မွတ္ေခၚေ၀ၚ ေရႊကိုယ္ေတာ္သည္
အေက်ာ္ထြဋ္ထား ျမတ္ဘုရား၏
ေသြးသားအဆက္ သာကီျမတ္ပင္
မဟုတ္စင္လည္း တို႔ရင္ထဲတြင္
စြဲျမဲၿငိကပ္ တရားျမတ္ေၾကာင့္
ဆက္ဆက္သာသနာ တည္ခဲ့ရာ၀ယ္
ဘာသာတန္ဘိုး တုိ႔ျမတ္ႏုိးခဲ့။
ခိုင္ၿဖိဳးျပည္ေထာင္ မ်ိဳးဂုဏ္ေရာင္လည္း
ေတာက္ေျပာင္ၾကည္ျမ လြန္ခ်စ္ၾက၍
ျမင့္ျမတ္ေစရာ မ်ိဳးဘာသာကို
ပညာက်င့္သုံး သဒၶါဖုံးလွ်က္
အဆုံးပန္းတုိင္ လွမ္းကာကုိင္မည္
ျမဲခုိင္ေသာလက္ တူညီဆက္စုိ႔
ေသြးခ်င္းတုိ႔။ ။
ဆက္ဖတ္မယ္
ျပန္ေခါက္ထားလိုက္မယ္
ကၽႊန္ေတာ္ဟာ ယိမ္းယိမ္းယဲ့ယဲ့
ခပ္နဲ႔နဲ႔ ဇရပ္တစ္ေဆာင္ျဖစ္တယ္
ကၽႊန္ေတာ့္ဆီမွာ နားခို
မိုးေပါက္တို႔ မစိုေစရဘူး။
ကၽႊန္ေတာ္ဟာ အထစ္စုံမဟုတ္တဲ့
ခပ္ႏုံႏုံ ေလွကားတစ္စင္းျဖစ္တယ္
ကၽႊန္ေတာ့္ေပၚနင္းတတ္
အေပၚထပ္ေရာက္ေအာင္ သြားပါ။
ကၽႊန္ေတာ္ဟာ ေအးေဆးမႈကိုေပးတဲ့
ေႏြးေထြးေထြး ေမြ႔ယာေလးတစ္ခင္းျဖစ္တယ္
ကၽႊန္ေတာ့္ေပၚ ေမွးစက္
စိတ္ပ်က္စရာအိပ္မက္ မမက္ေစရဘူး။
ကၽႊန္ေတာ္ဟာ ေခ်ာေမြ႔ေျပဆင္းတဲ့
ေပတရာလမ္းက်ဥ္းေလးျဖစ္တယ္
ကၽႊန္ေတာ့္ေပၚျဖတ္ေလွ်ာက္
ပန္းတိုင္ေရာက္ေအာင္ႀကိဳးစားပါ။
ကၽႊန္ေတာ္ဟာ အကိုင္းႀကိဳးႀကဲ
ပင္႐ြက္ထူထဲထဲကို အံခဲထမ္းပိုးထားတဲ့
သစ္ပင္ တစ္မ်ိဳးျဖစ္တယ္
ကၽႊန္ေတာ့္ေအာက္မွာနားေန
ေနပူပူေတြ မလာေစရဘူး။
ကၽႊန္ေတာ္ဟာ မုန္တိုင္းကင္းမဲ့ဇုံက
တသုန္သုန္စီးဆင္းေနတဲ့ ျမစ္တစ္စင္းျဖစ္တယ္
ကၽႊန္ေတာ့္ေပၚ႐ြက္လြင့္
ေတာေတာင္အဆင့္ဆင့္ကိုျဖတ္သန္းပါ။
ကၽႊန္ေတာ္ဟာ မာယာႂကြယ္တဲ့
ေငြပင္လယ္ တစ္စင္းျဖစ္တယ္
ဆိုတာကိုေတာ့ မစိုးရိမ္ပါနဲ႔
ဒါေပမယ့္ ကၽႊန္ေတာ္ဟာ
အဆံုးပိတ္နဲ႔ အထြဋ္အထိပ္ကို
ေရာက္ၿပီးသားဆိုတာေတာ့သတိထားပါ။ ။
ဆက္ဖတ္မယ္
ျပန္ေခါက္ထားလိုက္မယ္
ဟားဗတ္ တကၠသိုလ္၊ ေအာက္(စ္)ဖို႔ တကၠသိုလ္၊ ကိန္းဘရစ္(ခ်္) တကၠသိုလ္ အစရွိေသာတကၠသိုလ္ တို႔သည္ ကမၻာ့ထိပ္တန္းတကၠသိုလ္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ မသိေသာေက်ာင္းသား မရွိသလို မတက္ခ်င္သေသာေက်ာင္းသာလည္း မရွိသေလာက္ပင္။ ယခုေဖာ္ျပလတၱံ႔ေသာ ကၽႊႏ္ုပ္တုိ႔ တက္ေရာက္သင္ၾကားရာ UK တကၠသိုလ္သည္လည္း ကမၻာ့ ေထရ၀ါဒတကၠသိုလ္ ေလာကတြင္ ထိပ္တန္းတကၠသိုလ္ တစ္ခုျဖစ္ေပသည္။ ဟားဗတ္၊ ေအာက္(စ္)ဖုိ႔ စေသာ နာမည္ႀကီးတကၠသိုလ္ တုိ႔သည္ အေနာက္ကမၻာတြင္ တည္ရွိ၏။ University of Kelaniya ၏အတုိေကာက္ျဖစ္ေသာ ကၽႊႏ္ုပ္တို႔၏ UK တကၠသုိလ္မွာ အေနာက္အာရွတြင္ တည္ရွိကာ အထက္ပါကမၻာေက်ာ္တကၠသိုလ္မ်ားနည္းတူ ကမၻာ့အဆင့္ ျမင့္ပညာအခ်ိဳ႕ကို တက္ေရာက္သင္ၾကားႏုိင္ေပသည္။ အဆိုပါ UK တကၠသိုလ္သည္ လကၤာဒီပဟု ခ်စ္စႏိုးႏွင့္ ေခၚေ၀ၚေသာ သီရိလကၤာ ကၽႊန္းႏိုင္ငံတြင္တည္ရွိသည္။
အကၽႊႏ္ုပ္သည္ အဆိုပါ UK တကၠသိုလ္၏ အခြဲျဖစ္ေသာ Post graduate institute of Buddhist studies တြင္ ဗုဒၶအေတြးအေခၚပညာ၊ လူမႈေရးဆိုင္ရာ ဗုဒၶဘာသာ၊ စီးပြားေရး အေတြးအေခၚမ်ားကို ဗုဒၶဘာသာ ရႈေထာင့္မွ ေလ့လာေသာပညာ စေသာ ဗုဒၶဘာသာ ဆုိင္ရာ ေခတ္မီအဆင့္ျမင့္ ပညာရပ္မ်ားကို သင္ယူဆည္းပူးေနေသာ ေက်ာင္းသားရဟန္းေတာ္တစ္ပါးျဖစ္ေပသည္။ ဤတကၠသိုလ္သုိ႔ တက္ေရာက္ခြင့္ရရန္ အကၽႊႏ္ုပ္အိပ္မက္မွ်ပင္ မမက္ဖူးပါ။ တုိက္အုပ္ဆရာေတာ္ ဆရာသမားက မိမိတကၠသုိလ္ ပထမႏွစ္ေလာက္ကတည္းက မင္းတကၠသိုလ္ ဘယ္ႏွစ္ေရာက္ၿပီလည္း တစ္ႏွစ္တစ္တန္း ေအာင္ျမင္ေအာင္လုပ္ မင္းဒီကဘြဲ႕ရရင္ ႏိုင္ငံျခားသြားၿပီးပညာဆက္သင္ရမယ္ဟု မၾကာခဏေျပာေလ့ရွိခဲ့၏။ ကၽႊႏု္ပ္ေပ်ာ္ပါသည္၊ ဘြဲ႕ရလွ်င္ႏိုင္ငံျခားသြားရမည္ ဟူေသာအသိေၾကာင့္ မဟုတ္၊ အလြန္တရာ အလုပ္ရႈပ္၍ ဂုဏ္ရွိလွေသာတုိက္အုပ္ဆရာေတာ္ တစ္ပါးက အကၽႊႏ္ုပ္လုိ ငေမ်ာက္ငေခ်ာက္ စာသင္သားတစ္ေယာက္ကို အဖက္လုပ္၍စကားေျပာေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။ လုပ္စရာသာမ်ားေသာ ဆရာေတာ္မွာ ကၽႊႏ္ုပ္ႏွင့္ေတြ႔လွ်င္ ေျပာစရာစကားမရွိေသာေၾကာင့္ ေျပာမိေျပာရာ ေျပာလုိက္ျခင္းသာျဖစ္သည္ဟု စိတ္ထဲတြင္ေအာက္ေမ့ထားခဲ့၏။ အကၽႊႏု္ပ္ကိုယ္တုိင္ကလည္း မိမိကုိယ္မိမိ ႏိုင္ငံျခားပညာေတာ္သင္ဟူေသာ စကားလုံးကို ၾကားဖူးရုံေလာက္သာ ထိုက္တန္သည္ဟု ခံယူထားခဲ့သည္။
ဤသုိ႔ျဖင့္ တတိယႏွစ္ စာေမးပြဲ ေျဖဆိုခ်ိန္ထိေအာင္ တုိင္ခဲ့ေလသည္။ စာေမးပြဲေျဖဆိုအၿပီး ေအာင္စာရင္း မထြက္ခင္စပ္ၾကား တစ္ေန႔တြင္ ဆရာသမားက မိမိအားေခၚ၍ မင္းတကၠသိုလ္ဘယ္ႏွစ္ေရာက္ၿပီလဲ ဟုေမးျပန္ေလသည္။ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ေျဖၿပီးပါၿပီဘုရား ဟု မိမိက ျပန္လည္ေလွ်ာက္ၾကားေသာအခါတြင္ ေအာ္… ေအး ဟူေသာ မေလးနက္သည့္ တုံ႔ျပန္ခ်က္တစ္ခုသာ ရရွိခဲ့ေလသည္။ မထင္မွတ္ေသာ တစ္ေန႔တြင္မူ မစားသဖူး ဆရာေတာ္ႏွင့္အတူ ေန႔ဆြမ္းစားရင္း ဆရာေတာ္က ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္လုပ္ထားႏွင့္ရန္ မိမိအားမိန္႔မွာေလ၏။ အိပ္မက္ေတြတကယ္ျဖစ္လာၿပီဟု မဆိုႏိုင္သည့္တုိင္ မက္ခ်င္ခဲ့ေသာအိပ္မက္မ်ား မမက္ခင္ပင္ တကယ္ျဖစ္လာၿပီဟု ေရးေရးမွ်ဆိုႏုိင္ေပမည္။ ႏိုင္ငံျခားပညာသင္ သြားျခင္း၏ဒုကၡအစ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ေလ်ာက္ျခင္းကဟု ဆုိလွ်င္ ရႏုိင္လိမ့္မည္ထင္သည္။ မနလ ရုံးသည္ ရန္ကုန္တြင္ ရွိသည္ဟုသိသည့္တိုင္ မည္သည့္ၿမိဳ႕နယ္တြင္ ရွိသည္ဟုမသိ။ ထုိ႔ျပင္ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ေလွ်ာက္ထားရန္အတြက္ မည္သည့္စာရြက္စာတမ္းမ်ားလုိအပ္သည္၊ ရုံးသုိ႔ မည္သုိ႔မည္ပုံ၀င္ရမည္ စသည္တို႔ကို မသိသည့္အတြက္ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ေလွ်ာက္ဖို႔အေရး စိတ္ေလးေနရျပန္သည္။ ရုံးသုိ႔ေရာက္လွ်င္ လုိအပ္သည္မ်ားကို ေမး၍ေလွ်ာက္လွ်င္ ရႏိုင္ေသာ္ျငားလည္း ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ႏွင့္ ပက္သက္၍ မိမိရရွိထားေသာ တစြန္းတစ ဗဟုသုတအရ ကိုယ္တိုင္၀င္ေလွ်ာက္လွ်င္ ရႏိုင္ရန္မလြယ္ကူဟု သိရွိထားေလသည္။ ေနာက္တြင္မွ မိမိရရွိထားေသာ ထုိတန္ဘိုးႀကီးဗဟုသုတသည္ မနလ ပြဲစားမ်ားထံမွ ေပါက္ဖြားလာသည္ကုိ သေဘာေပါက္မိေလ၏။ ဟုတ္ေပသည္၊ မိမိကုိယ္တုိင္လုပ္လွ်င္ က်ပ္တစ္ေသာင္းခြဲခန္႔သာ ကုန္က်၍ ပြဲစားမ်ားႏွင့္လုပ္လွ်င္ တစ္သိန္းခန္႔ကုန္က်ေသာေၾကာင့္ တန္ဖုိးႀကီးလွေပ၏။ သို႔ႏွင့္ ႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ျဖည့္ရန္ ပုံစံမ်ားကို ၀ယ္ယူ၍ ပုံစံပါလုိအပ္ေသာ စာရြက္စာတန္းမ်ားကို ရရွိရန္ ရက္ကြက္အဆင့္ရုံး၊ ၿမိဳ႕နယ္အဆင့္ရုံး၊ တုိင္းအဆင့္ရုံး၊ သာသနာေရးရုံး၊ ပညာေရးရုံး၊ ရဲစခန္း အစရွိေသာ ရုံးေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာကို သကၤန္းႀကီး တရုံးရုံးႏွင့္ သြားေရာက္ရသည္မွာ လြန္စြာမွပင္စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့ဖြယ္ေကာင္းလွသည္။ ရဟန္းျဖစ္ေသာၾကာင့္ ဦးစားေပးေနရာရ၍ ေတာ္ေပေသးသည္။ ဤသည္မွာ မနလ လက္မွတ္ေလွ်ာက္ရန္အတြက္သာ သြားရေသာရုံးမ်ားျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံျခားရွိ တကၠသိုလ္တစ္ခုသို႔ တက္ေရာက္ပညာသင္ၾကားရန္အတြက္ သြားရေသာရုံးမ်ားလည္း တစ္သီးတစ္ျခားႏွင့္ ၀င့္၀င့္ၾကြားၾကြားရွိေနေပေသးသည္။ ႏုိင္ငံျခားပညာသင္သြားရျခင္း၏ ဒုကၡမ်ားမွာ မေထာင္းတာလွေခ်။ ဤသို႔ျဖင့္ ေနာက္တစ္လခန္႔အၾကာတြင္ မိမိတုိ႔၏ႏိုင္ငံကူးလက္ မွတ္မ်ားက်လာေလေတာ့သည္။ ပထမတစ္လိႈင္းမွ မၿငိမ္ေသး ေနာက္ထပ္တစ္လိႈင္း ထပ္ဆင့္လာသည္မွာ ဆုိင္ရာ (သီရိလကၤာ) ႏုိင္ငံမွ ႏိုင္ငံအတြင္း၀င္ရာက္ခြင့္ ဗီဇာရရွိေရးပင္ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဒဂုံၿမိဳ႕နယ္၊ ေတာ္၀င္လမ္းရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံဆုိင္ရာ သီရိလကၤာသံရုံးသုိ႔ ဒုတိယေရလိႈင္းဟူေသာအမွတ္ျဖင့္ စက္ကုန္ဖြင့္၍လႊင့္ရျပန္သည္။ ဟုိစာရြက္စာတန္းလုိ၊ သည္စာရြက္စာတန္းလုိျဖင့္ တစ္ပတ္ခန္႔မွ်ေခ်ာင္းေပါက္ေအာင္ သြားၿပီးကာမွ ျပည္၀င္ခြင့္ဗီဇာကို ပီဇာစားရသလို ၿမိန္ၿမိန္ႀကီးရရွိေလ၏။ ဤသို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ရုံးဌာနေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာကို သြားေရာက္ၿပီးကာမွ သီရလကၤာႏိုင္ငံ UK တကၠသုိလ္ ပညာေတာ္သင္ ေျခလွမ္းကို လြတ္လပ္ရင္ခုန္စြာ လွမ္းျဖစ္ေတာ့သည္။
ကၽႊႏု္ပ္ကဲ့သုိ႔ေသာ ငတိတစ္ေယာက္အဖုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံႏွင့္ သီရိလကၤာ ႏိုင္ငံအၾကား ေနာက္ထပ္ရင္ခုန္စရာ အသစ္မ်ားက်န္ေနေသးသည္ဟုဆုိလွ်င္ အံ့ၾသစရာေကာင္းမည္မထင္။ မွန္ေပသည္၊ ေကာင္းကင္ေပၚတြင္သာ အမွန္တကယ္ျမင္ဖူးေသာ ေလယာဥ္ကို လက္ေတြ႔က်က်စီးရေတာ့မည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အသစ္အဆန္းျဖစ္သျဖင့္ ရင္ခုန္ေနမိပါသည္။ သိပၸံေမာင္၀ (ဦးစိန္တင္) အဂၤလန္ႏိုင္ငံ ေအာက္(စ္)ဖုိ႔ တကၠသိုလ္သို႔ ပညာသင္သြားခဲ့စဥ္က ခရီးသည္တင္ေလယာဥ္မေပၚေသးေသာေၾကာင့္ မီးသေဘၤာျဖင့္သြားရ၏။ သူ႔ၾကည့္ရသည္မွာ ကမၻာေက်ာ္ ေအာက္(စ္)ဖို႔တကၠသုိလ္သို႔ တက္ရမည့္အေရးအတြက္ေရာ မီးသေဘၤာစီးရမည့္အတြက္ေရာ ရင္ခုန္ေနဟန္မတူ။ ထိုစဥ္အခါက သူသည္ မီးသေဘၤာလည္းစီးဖူးသလို ေအာက္(စ္)ဖို႔တကၠသိုလ္ေအာက္ မ်ားစြာမနိမ့္ေသာတကၠသိုလ္သို႔ တက္ဖူးေသာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ျမန္မာ့ပင္လယ္ဆိပ္ကမ္းမွခြာစဥ္ သူ႔တြင္ျဖစ္ေနေသာစိတ္အစဥ္မွာ သေဘၤာဆိပ္သို႔ ပုိ႔ေဆာင္ႏုတ္ဆက္ေသာ ေဆြမ်ိဳးမိတ္ေဆြမ်ားကို လြမ္းဆြတ္သတိရျခင္းႏွင့္ အမိျမန္မာေျမကို လြမ္းေမာတသျခင္းစေသာ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ေၾကာင့္ျဖစ္သည့္ ပူေဆြးေသာကမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ထိုေသာကမ်ားကိုပင္ အားက်မိေတာ့၏။ သူ ေအာက္(စ္)ဖို႔သုိ႔ သြားေရာက္စဥ္က ေက်ာင္းသားအေဖာ္ ရွစ္ေယာက္မွ်ပါ၀င္ေလသည္။ သုိ႔တုိင္သူ႔တြင္ ၀မ္းနည္းအားငယ္စိတ္မ်ား ျဖစ္ေနေသးသည္။ အကၽႊႏ္ုပ္တြင္ေတာ့ လိုက္ပါပို႔ေဆာင္သည့္ ေဆြမ်ိဳးမိတ္ေဆြမ်ားလည္းမရွိ ခရီးသြားေဖာ္လည္း တစ္ေယာက္သာလွ်င္ရွိသည့္တုိင္ သူ႔လို လြမ္းေမာတသ စိတ္အားငယ္ရျခင္းမ်ားမျဖစ္ဘဲ ရင္ခုန္ၾကည္ႏူးျခင္းစေသာ ကေလးကလားစိတ္မ်ားသာ ျဖစ္ေနရေလသည္။ (ေၾသာ္… ဘ၀အေျခမွ မျမင့္ခဲ့ဘဲကိုး)။ ေလယာဥ္ေပၚတက္ခါနီး ထုိင္ခုံနံပါတ္မ်ား ရေသာအခါတြင္လည္း ခရီးသြားတုိင္းကၽႊႏု္ပ္က အျမဲဦးစားေပးေသာ သူယ္ခ်င္းကို ဒီတစ္ခါေတာ့ ငါေလယာဥ္ျပဴတင္းေပါက္ေဘးက်လွ်င္ ဦးစားမေပးေတာ့ဟု ေတးမွတ္ေမွ်ာ္လင့္လွ်က္ သူငယ္ခ်င္းအား ေလယာဥ္လက္မွတ္တြင္ပါေသာ ခုံနံပါတ္အတိုင္းသာထိုင္ရန္ ကေလးကလားစကားကို အေလးထားေျပာမိခဲ့ေသး၏။ ေမွ်ာ္လင့္ထားသည့္အတိုင္း ေလယာဥ္ျပဴတင္းေပါက္မွ ေျမျပင္႐ႈခင္းမ်ားကို တ၀ႀကီး႐ႈစားခြင့္ရခဲ့၏။
ျမန္မာျပည္မွ သီရိလကၤာႏိုင္ငံသို႔ တုိက္ရိုက္ေလေၾကာင္းလုိင္း မရွိေသာေၾကာင့္ ထုိင္းမွတဆင့္သြားရ၏။ ရန္ကုန္မွ ဘန္ေကာက္၊ ဘန္ေကာက္မွ ကိုလံဘုိျဖစ္၏။ နံနက္ ၁၀ နာရီခန္႔တြင္ ရန္ကုန္အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာေလဆိပ္မွ ထုိင္းႏိုင္ငံ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕သို႔ ေလယာဥ္စတင္ထြက္ခြာသည္။ ဘန္ေကာက္မွ ကိုလံဘုိသို႔ ည(၁၀)တြင္မွ ေလယာဥ္ထြက္ မည္ျဖစ္သည္။ ထုိေၾကာင့္ ကၽႊႏု္ပ္တုိ႔မွာ (၁၀) နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ခန္႔ ဘန္ေကာက္ေလဆိပ္ထဲတြင္ လွည့္ပတ္ၾကည့္႐ႈရန္ အခ်ိန္ရမည္ျဖစ္သည္။ ေန႔ဆြမ္းကို ေလယာဥ္ေပၚတြင္ ေလယာဥ္မယ္မ်ားက တရိုတေသဆပ္ကပ္သည္။ ရင္ခုန္ၾကည္ႏူးမႈမ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနေသာစိတ္ထဲတြင္ စားခ်င္စိတ္အတြက္ ေနရာလြတ္မရွိေတာ့။ သုိ႔ေသာ္အစားအေသာက္မ်ားမွာ အသစ္အဆန္းမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အနည္းငယ္ေတာ့ တုိ႔ၾကည့္မိေသး၏။ သုိ႔ႏွင့္ နံနက္ ၁၁ နာရီခန္႔တြင္ ထုိင္းႏိုင္ငံ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ရွိ အာရွအႀကီးဆုံးေလဆိပ္ႀကီးဟုဆိုေသာ သု၀ဏၰဘူမိ ေလဆိပ္ႀကီးသို႔ ေရာက္ရွိေလ၏။ ေလဆိပ္ႀကီးေပၚသို႔ ေျခခ်မိသည္ႏွင့္ မည္သည့္ ေနရာတြင္ ေျခလွမ္းမ်ား အဆုံးသတ္ရမည္ကိုမသိေလာက္ေအာင္ ေလဆိပ္ႀကီးမွာ အလြန္တရာႀကီးမားခမ္းနား၍ သပ္ရပ္သန္႔ရွင္းမႈရွိလွေလသည္။ ေလဆိပ္ႀကီး၏ ေျမညီထပ္လား၊ ပထမထပ္လား၊ ဒုတိယထပ္လား မည္သည့္အထပ္မွန္း မသိေသာ ကၽႊႏု္ပ္တုိ႔စတင္ေျခခ်ရာ အထပ္တြင္ လွည့္လည္ၾကည့္႐ႈၾကၿပီးေနာက္ ဒုတိယထပ္ဟု ကၽႊႏ္ုပ္စိတ္ထဲတြင္ သတ္မွတ္လုိက္ ေသာအထပ္သုိ႔ လွည့္ၾကျပန္ေလသည္။ အမွန္တကယ္တမ္း၀န္ခံရလွ်င္ အႏွီေလဆိပ္ႀကီး ဘယ္ႏွထပ္ရွိသည္ကို ကၽႊႏ္ုပ္မသိပါ။ အဆိုပါ ဒုတိယထပ္တြင္ စတိုးဆိုင္မ်ား၊ စားေသာက္ဆုိင္မ်ား၊ အေရာင္းျပခန္းမ်ားျဖင့္ လူေတာ္ေတာ္စည္ကားသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ တခ်ိဳ႕က အသစ္ဖြင့္လွစ္ထားေသာ အာရွအႀကီးဆုံးေလဆိပ္ႀကီးတြင္ အမွတ္တရ ဓာတ္ပုံရိုက္ေနၾကသည္။ အခ်ိဳ႕က တြန္းလွည္းေပၚတြင္ မိမိတို႔၏ လက္ဆြဲအိတ္မ်ားကို တင္၍လွည့္လည္ သြားလာေနၾကသည္။ တခ်ိဳ႕က အေရာင္းျပခန္းမ်ားတြင္၊ တခ်ိဳ႕က စားေသာက္ဆိုင္ အေအးဆိုင္မ်ားတြင္ တခ်ိဳ႕က…။ ငယ္စဥ္ကရ႐ွိခဲ့ေသာ အကင္းမေသေသးသည့္ အထီးက်န္ဒဏ္ရာမ်ားေၾကာင့္ မည္သူႏွင့္ ယွဥ္ယွဥ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အာဖရိကလူ႐ုိင္းတစ္ေယာက္ကဲ့သို႔ အၿမဲႏွိမ့္ခ်သတ္မွတ္ထားေသာ ကၽႊႏ္ုပ္အဖုိ႔ ထိုလူမ်ားကို ၾကည့္ကာ ေၾသာ္… သူတို႔လည္း ငါလိုလူသားေတြပါပဲလားဟူ၍ အားတက္သေရာ ေတြးမိေလ၏။ ထုိအေတြးမ်ိဳး ကၽႊႏ္ုပ္၏စိတ္ႏွလုံး၀ယ္ ထာ၀ရကိန္းေအာင္းေနေစရန္လည္း အံခဲဆုေတာင္းမိေသး၏။
ထူးျခားေသာျမင္ကြင္းတစ္ခုအျဖစ္ မြတ္စလင္မ်ားအတြက္ ဘုရား၀တ္ျပဳရာေနရာကို အခန္းတစ္ခုဖြဲ႔၍ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ တည္ေဆာက္ေပးထားသည္ကိုေတြ႔ရ၏။ ႐ုတ္တရက္တြင္ အဘယ့္ေၾကာင့္အျခားဘာသာ၀င္မ်ားအတြက္ ၀တ္ျပဳရာေနရာကို ဤႏိုင္ငံတကာေလဆိပ္ႀကီးက သတ္မွတ္ေပးမထားသနည္း ဟု မွင္သတ္မိေသး၏။ ထုိ႔ေနာက္တြင္မွ မြတ္စလင္မ်ားသည္ တစ္ေန႔လွ်င္ (၅) ႀကိမ္ မည္သည့္ ေနရာတြင္မဆို အခ်ိန္မွန္ဘုရား၀တ္ျပဳေၾကာင္းကို စဥ္းစားမိေလ၏။ ကၽႊႏ္ုပ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားတြင္ `ႏွလုံးသား၀ယ္ဘုရားတည္` ဟူေသာ စကားလုံးလွလွေလးတစ္လုံးရွိ၏။ အႏွီ မြတ္စလင္ဘာသာ၌ ထုိစကားပုံလွလွ ရွိခ်င္မွရွိမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း လက္ေတြ႔အားျဖင့္ သူတို႔ႏွလုံးသား၀ယ္ သူတို႔ဘုရားတည္ေနသည္မွာ အတုယူဖြယ္ပင္ေကာင္းလွေတာ့သည္။ သုိ႔ႏွင့္ ကၽႊႏု္ပ္တုိ႔လည္း ေလဆိပ္ႀကီးေပၚသို႔ ေလွ်ာက္ပတ္သြားရသျဖင့္ ေျခေထာက္မ်ားေညာင္းစျပဳလာေသာေၾကာင့္ ခရီးသည္မ်ားနားခိုရန္ေနရာကို ေလွ်ာက္ပတ္ရွာရျပန္သည္။ အေတာ္အတန္အခ်ိန္ယူ၍ရွာမွ ေလဆိပ္ႀကီး၏ မည္သည့္အရပ္မွန္းမသိေသာ ေခ်ာင္တစ္ေနရာတြင္ သက္ေတာင့္သက္သာ နားေနရန္ေနရာကို ေတြ႔ေလသည္။ ေခ်ာင္ဟုဆုိေသာ္လည္း အပန္းေျဖစရာ အေအးဆုိင္မ်ား၊ လူတစ္ရပ္စာခန္႔ရွိ ေလေအးေပးစက္ႀကီးမ်ား၊ အပ်င္းေျဖစရာ ဗြီဒီယိုျပစက္ႀကီးမ်ားျဖင့္ အေတာ္ပင္က်ယ္၀န္းေလသည္။ ထုိင္စရာထိုင္ခုံမ်ားမွာလည္း ပုစံအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ဒီဇိုင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ရွိေသာ ဆုိဖာထုိင္ခုံမ်ားျဖစ္သည္။ လက္ကိုင္အိတ္တစ္လုံးကိုဆြဲ၍ ေလဆိပ္အတြင္း လွည့္လည္သြားလာထားရသျဖင့္ ကိုယ္၊လက္၊ေျခေထာက္မ်ား ေညာင္းညာေနေသာေၾကာင့္ အဆိုပါ ဆိုဖာခုံမ်ားေပၚသို႔ ရုတ္တရက္ ကိုယ္ကို ေျခပစ္လက္ပစ္ ပစ္ခ်လိုက္မိ၏။ ေနာက္မွ ပတ္၀န္းက်င္ကို ခ်က္ျခင္းသတိရ၍ ကိုယ္ကိုျပန္မတ္ကာ လက္ဆြဲအိတ္အတြင္းမွ အဂၤလိပ္မဂၢဇင္းတစ္အုပ္ကိုထုတ္၍ အိေျႏၵရရဖတ္ေနလိုက္၏။ (၁၀) မ်က္ႏွာခန္႔ ခရီးေပါက္ေသာအခါ ပ်င္းသလိုလိုရွိလာသည္ႏွင့္ သကၤန္း၀တ္ႏွင့္ သင့္ေလ်ာ္မည့္ အပ်င္းေျဖစရာမ်ားကို ထိုင္ရာမွ မထလွည့္ပတ္ၾကည့္႐ႈမိ၏။ မေတြ႔၊ အိေျႏၵရရႏွင့္ ထုိင္၍ၾကည့္ ႐ႈႏိုင္မည့္ LCD တီဗြီႀကီးကလည္း အခ်ိန္မက်ေသး၍ထင္သည္ အလုပ္မလုပ္ေသး။ ခႏၶာကိုယ္ ပင္ပမ္းသည္ကတစ္ေၾကာင္း၊ ပ်င္းပ်င္းရွိသည္ကတစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ အိပ္ခ်င္စျပဳလာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္သင့္ေတာ္ေသာ ေခ်ာင္တစ္ေနရာကို ႏွစ္ေယာက္သားထပ္၍ရွာၾကျပန္သည္။ သိပ္မၾကာလုိက္ သက္ေတာင့္သက္သာ အိပ္၍ရႏိုင္ေသာ ခုံရွည္ႀကီးမ်ားရွိသည့္ ေခ်ာင္တစ္ေနရာကို ရွာေဖြေတြ႔ရွိလုိက္ၾက၏။ ထုိေနရာတြင္ ႏိုင္ငံျခားသားလူျဖဴ တစ္ေယာက္သာ ထုိင္ေနသည္ကို ေတြ႔ရ၏။ ကၽႊႏ္ုပ္လည္း အႏွီပုဂၢိဳလ္ထုိင္ေနသည့္ခုံ၏ စားပြဲတစ္လုံးျခားထားေသာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ခုံရွည္တြင္ ၀င္ထိုင္လုိက္၏။ ဤတြင္ အဆိုပါလူျဖဴမွ ကၽႊႏ္ုပ္တုိ႔အား မသကၤာသလုိလုိ၊ ထူဆန္းသလိုလို ေ၀ခြဲရခက္ေသာ ပုံမွန္မဟုတ္သည့္ အၾကည့္ျဖင့္ မသိမသာ ေစာင္းေျမာင္းၾကည့္လုိက္သည္ကို ကၽႊႏု္ပ္သတိထားမိလုိက္၏။ ကၽႊႏု္ပ္ထုိကဲ့သုိ႔ သတိထားမိသည္ကို သူ သတိထားမိဟန္မတူ၊ မၾကာမၾကာၾကည့္ေသာ ထိုအၾကည့္မ်ိဳးကို သူထံမွ ခဏခဏေတြ႔ရ၏။ ထုိ႔ေနာက္တြင္မွ မိမိ၀တ္ရုံလာေသာ သကၤန္း၏ ေပစုတ္စုတ္အေနအထားျပန္ၾကည့္၍ မသကၤာသလုိ အၾကည့္ျဖင့္ ၾကည့္ျခင္းျဖစ္သည္ကို သေဘာေပါက္မိေတာ့၏။ ထိုသို႔ေဘာေပါက္မိသည့္အေလ်ာက္ ဘ၀င္က်သည္ႏွင့္ ဆိုဖာခုံရွည္ေပၚသို႔ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ အနားယူလုိက္ေလေတာ့၏။
အိပ္ရာမွႏိုးေသာအခါ နည္းနည္းေတာင္ေမွာင္ခ်င္ေနၿပီ။ ေစာေစာက ႏိုင္ငံျခားသားလည္းမရွိေတာ့၊ သူငယ္ခ်င္းလည္းဘယ္ေရာက္ေနသည္မသိ၊ သူ႔အိတ္ကိုေတာ့ေတြ႔ရ၏။ ခဏအၾကာတြင္ သူငယ္ခ်င္းျပန္ေရာက္လာသည္၊ မိမိတို႔ ထိုင္းေရာက္ေနၿပီဆိုသည့္အေၾကာင္းကို ကိုလံဘုိရွိ မိမိတုိ႔အားလာေရာက္ႀကိဳၾကမည့္ ဦးသုဇယႏွင့္ ဦးသာသနတို႔ထံ ဖုန္းျဖင့္အေၾကာင္းၾကားေနသည္ဆုိ၏။ ထုိ႔ေနာက္ သူငယ္ခ်င္းက ဆက္၍ ဤႏိုင္ငံမွာ သံဃာတစ္ပါးအေနျဖင့္ ေစ်း၀ယ္ရသည္မွာ ျမန္မာျပည္ႏွင့္ မတူေၾကာင္း၊ သူ ဖုန္းကတ္၀ယ္ရာတြင္ ပိုက္ဆံကို ထုိင္းအေရာင္း၀န္ထမ္းမယ္မ်ားက သူ႔လက္မွ တိုက္႐ုိက္လက္မခံေၾကာင္း၊ တင္စရာတစ္ခုခုေပၚတြင္ တင္ထားခဲ့မွလက္ခံေၾကာင္းကို ရယ္က်ဲက်ဲႏွင့္ ေျပာျပေလ၏။ အကၽႊႏု္ပ္လည္း သံဃာေတာ္မ်ားအေပၚတြင္ ႐ုိေသသမႈျဖင့္ျပဳေသာ ထုိဓေလ့ကို တြင္တြင္ႀကီးသေဘာက်မိေန ေတာ့၏။
ေစာလြန္းေသးေသာ္လည္း တစ္ခါမွ်သြားဖူးေသာ ခရီးမဟုတ္သည့္အတြက္ စိတ္ပူေသာေၾကာင့္ ည(၇) နာရီခန္႔ေလာက္တြင္ ကိုလံဘိုသို႔သြားမည့္ ေလယာဥ္အတြက္ ထုိင္ခုံနံပါတ္ျဖတ္ရန္ လက္မွတ္ေကာင္တာအရွာ ထြက္ခဲ့ၾကသည္။ သိပ္မၾကာမီ စာေရးမေလးမ်ားတန္းစီရပ္ေနရာ လက္မွတ္ေကာင္တာကို ေတြ႔ရေလသည္။ ထုိင္ခုံနံပါတ္ျဖတ္ရန္ စာေရးမတစ္ေယာက္ထံသို႔ ေလယာဥ္လက္မွတ္ကို ေပးလုိက္ေသာအခါ `အလြန္တရာေစာေသးသည္`ဟူ၍ မ်က္ႏွာမၾကည္မသာႏွင့္ မဲ့ရြဲ႕ကာ ေအာ္လႊတ္လိုက္ေလသည္။ `ျမန္မာျဖစ္၍လား သို႔မဟုတ္ ကၽႊႏု္ပ္ျဖစ္၍လား` ဟူေသာ အားငယ္ေသာ အေတြးမ်ားျပန္လည္ေပါက္ဖြားလာကာ စိတ္မသာမယာျဖင့္ ေကာင္တာမွ ႏွစ္ေယာက္သား ျပန္လွည့္ထြက္လာၾကေလေတာ့၏။ ကၽႊႏ္ုပ္တုိ႔နားခုိခဲ့ရာ ေခ်ာင္ကေလးသို႔ျပန္အေရာက္တြင္ LCD ႐ုပ္ျမင္သံၾကားစက္မွာ အလုပ္လုပ္ေနေလၿပီ။ အျပင္းေျဖစရာေတာ့ ေတြ႔ၿပီဟူ၍ ၀မ္းသာမိၾကသည္။ သို႔ႏွင့္ မည္သည့္ခရီးသည္မွ်ၾကည့္မေနေသာ အႏွီ LCD တီဗြီျပားႀကီးအား ႏွစ္ေယာက္သား အားရပါးရ ေရွ႕ဆုံးတန္းမွထိုင္၍ ၾကည့္ေနမိၾကေလေတာ့၏။
(၉)နာရီထိုးေသာအခါ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ေသာအခ်ိန္ ျဖစ္တန္ေကာင္းပါရဲ႕ဟု ေတြး၍ လက္မွတ္ေကာင္တာထံသို႔တစ္ေၾကာ့ျပန္ ထြက္ခဲ့ၾက၏။ ဤတစ္ခါတြင္ေတာ့ ထုိင္ခုံနံပါတ္ကို ေလ်ာေလ်ာ႐ႈ႐ႈရသျဖင့္ အသက္႐ႈေခ်ာင္ကာ နံရံေပၚတြင္ ကပ္ထားသည့္ ဒစ္ဂ်စ္တယ္(လ္) လမ္းညႊန္စက္မ်ား၏အကူအညီျဖင့္ ကိုလံဘုိသို႔ (၁၀) နာရီတြင္ ထြက္မည့္ေလယာဥ္ရပ္နားရာ အေပါက္နံပါတ္(၁၇)သုိ႔ သုတ္ေျခတင္ခဲ့ၾကေလသည္။ ကၽႊႏ္ုပ္တုိ႔ေရာက္သြားေသာအခါ ခရီးသည္ခပ္က်ဲက်ဲကိုသာ ပိတ္ထားေသာအေပါက္ (၁၇) အနီးရွိ ထုိင္ခုံမ်ားတြင္ ထိုင္ေနသည္ကုိေတြ႔ရေလသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ အခ်ိန္ႏွင့္အမွ် တဖြားဖြားေရာက္ရွိလာေသာ ခရီးသည္မ်ားျဖင့္ အေပါက္ (၁၇) အနီးတြင္ ႀကိတ္ႀကိတ္တုိး၍ေနေလေတာ့၏။ အခ်ိန္က်ေသာအခါ တာ၀န္ရွိသူမ်ားေရာက္ရွိလာၿပီး အေပါက္ (၁၇) ကိုဖြင့္လိုက္သည္တြင္ ခရီးသည္မ်ားမွာ အုတ္အုတ္ၾကြၾကြႏွင့္ ရြရြတတျဖစ္ေနၾကေလၿပီ။ ေလယာဥ္ေပၚတက္မည့္ခရီးသည္မ်ားဖရုိဖရဲမျဖစ္ေစရန္ ၀န္ထမ္းမ်ားက လက္မွတ္အစဥ္အတိုင္းေခၚ၍ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီကိုသာလွ်င္ အေပါက္မွတဆင့္ ေလယာဥ္ေပၚသုိ႔တက္ခြင့္ျပဳေလသည္။ ဗုဒၶဘာသာႏိုင္ငံ ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ ရဟန္းေတာ္မ်ားမွာ ဦးစားေပးေနရာရသျဖင့္ ကၽႊႏ္ုပ္တို႔မွာ လက္မွတ္အစဥ္အတုိင္း ေစာင္းဆုိင္းေနစရာမလိုပဲ ဦးစြာပထမ ၀င္ခြင့္ရေလ၏။
ေလယာဥ္ေပၚေရာက္လွ်င္ေရာက္ျခင္း ဣေျႏၵရရ ထုိင္မိရက္သားျဖစ္ေနေစရန္ ေနာက္ကလူပုဂၢိဳလ္မ်ားေရာက္မလာေသးခင္ ထုိင္ခုံကို အျမန္ရွာ၏။ ဣေျႏၵမဖက္ ျပာယာခတ္လွ်က္ ထိုင္ခုံရွာေနေသာ ကၽႊႏ္ုပ္၏အျဖစ္ကိုရိပ္စားမိေသာ ေလယာဥ္မယ္ေလးတစ္ဦးက မိမိ၏ထုိင္ခုံလက္မွတ္ကိုၾကည့္၍ မိမိထုိင္ရမည့္ေနရာကို ညႊန္ျပေလသည္။ ထုိအခါတြင္မွ ကၽႊႏု္ပ္မွာ ဣေျႏၵရရႏွင့္ အထာက်ေလေတာ့၏။ ျပဴတင္းေဘး ထုိင္ခုံတြင္ေနရာရေသာေၾကာင့္ ႐ႈခင္းမ်ားကို ၾကည့္ရေပဦးမည္ဟု မဲတင္းထားေသာ္လည္း ညျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဘမွ်မျမင္ရ။ ကမၻာ့ေျမျပင္ႀကီးတစ္ခုလုံးသည္ အေမွာင္အတိက်လွ်က္ရွိသည္။ သို႔ႏွင့္ စိတ္ပ်က္ပ်က္ျဖင့္ မိမိေရွ႕တြင္ရိွေသာ ေလယာဥ္ပိုင္စာအုပ္တစ္အုပ္ကို လွန္ေလွာၾကည့္႐ႈေနမိ၏။ ခဏအၾကာတြင္ ေလယာဥ္မယ္မ်ားမွ ခရီးသည္မ်ားအား ညေနစာထမင္းဘူးမ်ားေ၀ငွေနသည္ကိုေတြ႔ရ၏။ ထို႔အျပင္ ယမကာမ်ိဳးစုံတင္ထားေသာ တြန္းလွည္းေလးကို တြန္းလွ်က္ လူႀကီးမင္းမ်ားႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ ယမကာမ်ားကို ငဲ့ေပးေနသည္ကိုလည္းေတြ႔ရ၏။ အလုိက္သိေသာေလယာဥ္မယ္မ်ားက ကၽႊႏု္ပ္တုိ႔ရဟန္းေတာ္မ်ားထံသို႔မည္သည့္အရာမွ် ယူေဆာင္မလာ။ ကၽႊႏု္ပ္တုိ႔ကလည္းဆာေလာင္မြတ္သိပ္ျခင္း မရွိေသာေၾကာင့္ လူႀကီးမင္းမ်ားၾကားတြင္ လြန္စြာဣေျႏၵရကာ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိပင္ ၾကည္ညိဳမိေတာ့၏။ ထမင္းဘူးေ၀ငွျခင္း၊ ယမကာငွဲ႔ေပးျခင္းမ်ား ၿပီးဆုံး၍ အားလုံးရွင္းလင္းၿငိမ္သက္သြားေသာ အခ်ိန္တြင္မွ ေလယာဥ္မယ္တစ္ဦးကကၽႊႏ္ုပ္ထံလာ၍ (အခ်ိဳရည္စေသာ ဂိလာမ္ဘတ္ကို ရည္ညႊန္းကာ) မည္သည့္အရာမ်ားသုံးေဆာင္ခ်င္ပါသလဲဘုရား ဟုေလ်ာက္ေလ၏။ ကၽႊႏု္္ပ္လည္း ေရခ်မ္းခ်မ္းတစ္ခြက္ ေသာက္လုိေသာဆႏၵရွိသျဖင့့္္ ‘cool drink’ ဟူ၍ ဆႏၵျပဳလုိက္ေသာအခါတြင္ ေလယာဥ္မယ္ေလးမွာ မ်က္ႏွာပ်က္လွ်က္ ရွက္ကုိးရွက္ကန္းျဖစ္သြားေလသည္။ ဤသည္ကို ရိပ္စားမိေသာကၽႊႏု္ပ္လည္း မိမိစကားကို ျပန္လည္သုံးသပ္ၾကည့္လုိက္ေသာအခါတြင္ ‘cool drink’ ဆုိသည္မွာ ယမကာတစ္ခုခုကို ရည္ညႊန္းေၾကာင္းေတြ႔ရေလ၏။ သူ ႐ွက္ကိုး႐ွက္ကန္းျဖစ္သြားသလို ကၽႊႏ္ုပ္လည္း ရွက္ကိုးရွက္ကန္းျဖစ္သြား၏။ ဤသည္ကို ရိပ္စားမိဟန္တူေသာ အႏွီေလယာဥ္မယ္ေလးက (‘you mean cold water?’) `ေရေအးကို ဆုိလုိတာလားဘုရား` ဟု ေလွ်ာက္တင္လုိက္မွ ကၽႊႏု္ပ္လည္း ရွက္လုံးကိုခ်ကာ ခပ္ျပဳံးျပဳံးျဖင့္ ‘yes’ ဟု ျပက္တက္တက္ ေထာက္ခံလုိက္ရေလေတာ့သည္။ ဟင္း… လူၾကားသူၾကားတြင္ ခမ္းႀကီးခမ္းနားျဖင့္ ေနထိုင္ရသည္မွာ အလြန္တရာစိတ္မြန္းၾကပ္၍ မသက္သာလွဘိေတာင္း ဟု ေတြးလွ်က္ သက္ျပင္းကိုမႈတ္ကာ ျပဴတင္းေပါက္ေဘးရွိ အေမွာင္ထုအတြင္းသို႔ အျမင္အာ႐ုံကိုေကာ စိတ္အာ႐ုံကိုပါ လြင့္ထားလုိက္ေတာ့၏။ အင္း… ၿငိမ္းခ်မ္းလွဘိေတာင္း။
ေမွာင္ႏွင့္မဲမဲထဲတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာတည္ရွိေနသည့္ ကၽႊႏု္ပ္၏စိတ္အစဥ္ကိုဖ်က္စီးမည့္ ျမင္ကြင္းတစ္ခု ကၽႊႏု္ပ္မ်က္စိအာ႐ုံထဲတြင္ အေရာင္စူးရဲစြာျဖင့္ ထင္လာေလသည္။ ထိုအရာမွာ ျမစ္တစ္စင္းျဖစ္ေလသည္။ ညအေမွာင္ထဲတြင္ ထင္ထင္ရွားရွားျမင္ရေလာက္ေအာင္ ဤျမစ္ႀကီးအတြင္းစီးဆင္းေနေသာေရမ်ားမွာ အႏုျမဴေရမ်ားပင္ျဖစ္ရေပမည္ဟု မင္းသိခၤ၏ ဇာတ္ေကာင္စတုိင္ျဖင့္ စဥ္းစားဆင္ျခင္လုိက္မိေသး၏။ သဘာ၀တရားတို႔သည္ ဆန္းၾကယ္လွေပသည္ဟု ေတြးကာ အဆိုပါအႏုျမဴျမစ္ႀကီးကို ဥေပကၡာျပဳ၍ ေစာေစာက ဖတ္လက္စ စာအုပ္ကေလးကို ဆက္ဖတ္ေနလိုက္၏။ နာရီ၀က္ခန္႔ဖတ္မိလွ်င္ ၿငီးေငြ႔လာေသာေၾကာင့္ ရွိသမွ်အာ႐ုံတို႔ကို စာ႐ြက္ေပၚမွဖယ္၍ အေမွာင္ထုႀကီးထံတြင္ ေနာက္ထက္တဖန္ အပ္ႏွံထားလုိက္ျပန္သည္။ ခဏတျဖဳတ္အတြင္း၌ပင္ ကၽႊႏ္ုပ္စိတ္မ်ားမွာ အင္တင္တင္ႏွင့္ ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္ေနမိျပန္ေတာ့သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လြန္ခဲ့ေသာနာရီ၀က္ခန္႔ကေတြ႔ခဲ့ေသာ ျမစ္ႀကီးမွာ ေနရာမေရြ႕ေသးဘဲ ပုံစံတက်ဆက္လက္ တည္ရွိေနေသးေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ သဘာ၀တရား၏ ဆန္းၾကယ္ျခင္းကို ကၽႊႏု္ပ္လက္ခံေသာ္လည္း သဘာ၀က်က် ဆန္းၾကယ္ပါမွ သင့္ေလ်ာ္ေလ်ာက္ပတ္ေပမည္ ဟုတစ္ဖက္တစ္လမ္းမွ ခံယူမိေသး၏။ ထို႔ေၾကာင့္ကၽႊႏ္ုပ္လည္း မေနသာေတာ့ဘဲ ေသခ်ာသဲကြဲေအာင္ စုံစမ္းပါမွေတာ္ေပမည္ဟု ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လုိက္၏။ သုိ႔ႏွင့္ ေလယာဥ္ျပဴတင္းမွန္အနားသို႔ နီးႏိုင္သမွ်အနီးဆုံးကပ္၍ၾကည့္သည္တြင္ ေလယာဥ္ကုိယ္ထည္ႏွင့္ကပ္လွ်က္ရွိသည့္ အထက္ေဖာ္ျပပါျမစ္ႀကီးႏွင့္ တစ္ဆက္တည္း ေနရာတြင္ ေလယာဥ္ပန္ကာအိမ္ႀကီးကို ေတြ႔လိုက္ရ၏။ ထိုအခါတြင္မွ ကၽႊႏ္ုပ္ ျမစ္ဟုထင္ထားခဲ့ေသာ အျဖဴေရာင္ရွည္ေမ်ာေမ်ာ အရာ၀တၳဳႀကီးသည္ ေလယာဥ္ ေတာင္ပံျဖစ္သည္ကို သိခဲ့ရေလသည္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္းမအံ့ၾသမိ၊ သဘာ၀တရားကိုလည္း မအံ့ၾသမိ၊ အရွိတရားကိုလည္းမအံ့ၾသမိေတာ့။ ထုိတရားႏွစ္ပါးႏွင့္ကၽႊႏု္ပ္ ခဏတျဖဳတ္အထင္အျမင္လြဲမွားၾက၍ ညင္သာစြာပဋိပကၡျဖစ္ပြားေနသည္ကိုၾကည့္ကာ အံ့ၾသမိ ေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားေတာ့ ရွိေကာင္းရွိေပမည္။
သို႔ႏွင့္ ညတစ္နာရီမတုိင္မီ ကုိလံဘုိေလဆိပ္သို႔ေရာက္ခါနီးတြင္ ေလယာဥ္၀န္ထမ္းမ်ားက အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာခရီးသည္မ်ားကိုႏိႈး၍ ေလဆိပ္သို႔ ေလယာဥ္ဆိုက္ကပ္ပါေတာ့မည့္အေၾကာင္းကို သတိေပးကာ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ အခ်က္အလက္မ်ားကို ေရးသြင္းရန္စာရြက္ကေလးတစ္ရြက္ကို ေပးေလသည္။ တစ္နာရီထိုးသျဖင့္ ေလဆိပ္သို႔အေရာက္တြင္ ေလဆိပ္အတြင္းရွိ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရး ဌာနသို႔၀င္ကာ ေစာေစာကျဖည့္ခဲ့ေသာစာရြက္ကေလးႏွင့္ ပက္(စ္)ပို႔ကို ဆုိင္ရာတာ၀န္ရွိသူကိုေပး၍ အ၀င္တံဆိပ္တုံးကို ယူခဲ့ရေသး၏။ မၿပီးျပတ္ႏိုင္ေတာ့ေသာ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ရာ ႐ုံးကိစၥမ်ားေပတည္း။ ထို႔ေနာက္ ဟန္းကယ္ရီေခၚလက္ကိုင္အိတ္ ကေလးကိုဆြဲ၍ လက္ေက့(ခ်္) ေခၚ ခရီးေဆာင္အိတ္ႀကီးကိုယူရန္ ၄င္းလက္ေက့(ခ်္) ႀကီးမ်ားထားရာေနရာသို႔ ႏွစ္ေယာက္သားေမးျမန္း၍ သြားၾကေလသည္။ ကၽႊႏ္ုပ္၏လက္ေက့(ခ်္) ကေလးမွာ က်ိဳးေၾကေနသျဖင့္ သက္ေတာင့္သက္သာဆြဲသြား၍ မရေတာ့၊ ဤလက္ေက့(ခ်္)ႀကီးကို ခ်ီမ၍သယ္ယူရန္မွာလည္း မျဖစ္ႏိုင္။ သို႔ႏွင့္ ဘီးလုံးႏွစ္လုံးခန္႔ေကာင္းေသးသျဖင့္ ကိုယ္ကိုညြတ္ကာ လက္ကိုင္ကြင္းမွဆြဲ၍သြားရေလ၏။ ထန္းသီးရြဲ႕မ်ားကို တုတ္တိုတိုႏွင့္ လိွမ့္ကစားေနေသာ ငယ္စဥ္ကအျဖစ္အပ်က္ကိုပင္ သတိရမိေတာ့၏။ ေနာက္မွ ေလဆိပ္၀န္ထမ္းတစ္ဦး၏အကူအညီျဖင့္ တြန္းလွည္းတစ္စင္းကိုရကာ သက္ေတာင့္သက္သာ သယ္သြားႏိုင္ေတာ့သည္။ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားထြက္ရန္ဟု ေရးထားေသာအေပါက္အတြင္းသို႔ ၀င္၍ ငါမိနစ္ခန္႔ခရီးေပါက္လွ်င္ မိမိတုိ႔အားေစာင့္ႀကိဳေနေသာ ဦသုဇယႏွင့္ ဦးသာသနဦးေဆာင္သည့္ ျမန္မာရဟန္းေတာ္ငါးပါးခန္႔ကို ေတြ႔ရသျဖင့္ အလြန္ပင္ အားတက္ေပ်ာ္ရႊင္မိေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ဦးသုဇယထံမွ ´ကဲသီဟုိဠ္ေတာ့ေရာက္ၿပီ ဒုကၡေတာ့ခံၾကဦးေပါ့ကြာ` ဟူေသာ အားတက္ဖြယ္ႏုတ္ခြန္းဆက္စကားကို ၾကားရေလသည္။ သို႔တုိင္ ထိုစကားလုံးမ်ားသည္ သီဟိုဠ္ေရာက္သျဖင့္ ၾကည္လင္ေပ်ာ္ရႊင္ေနေသာ ကၽႊႏ္ုပ္၏စိတ္အစဥ္ကို လြမ္းမိုးျခင္းငွာ မစြမ္းႏိုင္ပါေခ်။
ေလဆိပ္ႏွင့္ မကုဋရာမေခၚ ျမန္မာေက်ာင္းမွာ (၄၅) မိနစ္ခန္႔ ကြာေ၀း၏။ ကားေပၚတြင္ ဦးသုဇယ၏ သီဟုိေရာက္ဘ၀တကၠသိုလ္ ၾသ၀ါဒကိုၾကားနာရသျဖင့္ ေဆာင္ရန္၊ ေရွာင္ရန္၊ သတိျပဳရန္မ်ားကို မွတ္သားခဲ့ရေသး၏။ မနက္ဘက္ ႏွစ္နာရီမတ္တင္းခန္႔တြင္ ျမန္မာေက်ာင္းေတာ္ႀကီးသို႔ ေရာက္၏။ ကၽႊႏ္ုပ္တို႔ကို ေနရာခ်ထားၿပီး၍ ဦးသုဇယတုိ႔လည္း ျမန္မာေက်ာင္းမွ (၁၅) မိနစ္ခန္႔ေ၀းေသာ မိမိတုိ႔သီတင္းသုံးရာ နာလႏၵာရာမယေခၚ ကုလားေက်ာင္းသို႔ျပန္သြားၾကေလ၏။ အားကိုးရာမရွိေတာ့ဟူေသာ အေတြးျဖင့္ စိတ္ထဲတြင္ ဟာ၍က်န္ခဲ့၏။ ျမန္မာျပည္သို႔ ခ်က္ခ်င္းထျပန္ခ်င္စိတ္ပင္ ေပါက္မိေတာ့၏။ ထုိ႔အခါတြင္မွ သိပၸံေမာင္၀၏ ျမန္မာျပည္သို႔ လြမ္းဆြတ္တသ သတိရစိတ္မ်ားကို ကိုယ္ခ်င္းစာႏိုင္ေတာ့ေလသည္။ ေနာက္တစ္ေန႔နံနက္တြင္ သီရိလကၤာႏိုင္ငံသုိ႔ ၀င္၀င္ျခင္းရရွိသည့္ တစ္လဗီဇာကို တစ္ႏွစ္ဗီဇာသုိ႔တိုးရန္ အစုိးရ႐ုံးမ်ားကို သြားရျပန္ေသး၏။ ႐ုံး (၄) ခုသို႔ ႏွစ္ရက္ခန္႔သြားအၿပီးတြင္ ဗီဇာသက္တမ္းတုိးျခင္းကိစၥ နိ႒ိတံေလသည္။ တကၠသိုလ္တက္ရန္အတြက္ ေနာက္ထပ္န႒ိတံစရာ ကိစၥမ်ားက်န္ေပေသးသည္ဟုေတြး၍ စိတ္ေလးမိျပန္ေလသည္။ ဘ၀မျပတ္ေသးသ၍ အဆုံးသတ္စရာမ်ားက်န္ေနဦးမည္မွာ ဓမၼတာပင္ျဖစ္ေလသည္ ဟူ၍သာ မိမိစိတ္ကိုမိမိ ေခၽႊးသိပ္ထားရ၏။
အသစ္ေရာက္ရွိေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားအေနျဖင့္ ျမန္မာေက်ာင္းတြင္ ေယဘုယ်အားျဖင့္ အနည္းဆုံးႏွစ္လခန္႔ေနခြင့္ရ၍ ထုိႏွစ္လအတြင္း အၿမဲေနထိုင္မည့္ ေဒသခံကုလားေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းကိုရွာရေလသည္။ တခ်ိဳ႕ကုလားေက်ာင္းမ်ားမွာ စည္းကမ္းတင္းက်ပ္၏။ တခ်ိဳ႕ေက်ာင္းမ်ားမွာ လြတ္လပ္၏။ မေခ်ာင္မက်ပ္ အလယ္အလတ္ေသာ ေက်ာင္းမ်ားလည္းရွိ၏။ မည္သည့္ေက်ာင္းသားသစ္မဆို အစပထမ ေနထိုင္ေရးတြင္ သိပ္အခက္အခဲမရွိလွေသာ္လည္း စားေသာက္ေရးတြင္မူ အခက္အခဲမ်ားကိုေတြ႔ရေလသည္။ ဟုတ္ေပ၏၊ သီဟိုဠ္ရိုးရာအစားအစာမ်ားသည္ ျမန္မာအစားအစာမ်ားႏွင့္ အလြန္ကြာျခားေလ၏။ သုိ႔ေသာ္သီဟုိဠ္႐ုိးရာအစားအစာမ်ားမွာ ဆီ၊ဟင္းခ်ိဳမႈန္႔ စသည္တို႔ကို အလြန္အသုံးနည္း ေသာေၾကာင့္ က်န္မာေရးႏွင့္ ညီညြတ္ေလသည္။ က်န္းမာေရးစာမ်ားသည္ ျမန္မာ့လ်ာႏွင့္ သဟဇာတမျဖစ္သည္မွာ သိပ္မဆန္းလွေပ။ သိပၸံေမာင္၀တို႔ အဂၤလန္တြင္ ပညာသင္စဥ္က ငပိကိုေတာင့္တသကဲ့သို႔ ကၽႊႏု္ပ္တုိ႔လည္း ငပိကို ေတာင့္တမိေပသည္။ တခါတရံ ျမန္မာျပည္မွ ပို႔လုိက္ေသာငပိပုန္းကို သူငယ္ခ်င္းတစ္စု ေပါင္မုန္႔ႏွင့္ ညွပ္၍ (၃) ရက္အတြင္းကုန္စင္ေအာင္ ၿမိန္ၿမိန္ရွက္ရွက္ စားၾကသည္ကို ေထာက္ျခင္းအားျဖင့္ သိပၸံေမာင္၀တို႔ကဲ့သုိ႔ေသာ အဂၤလန္ျပည္သြား ျမန္မာစာသင္သားတုိ႔မွာ ကၽႊႏု္ပ္တုိ႔ထက္ပင္ အစားအေသာက္ဆင္းရဲရွာသည္ ဟုေတြးမိ၏။ ယခုအခါတြင္ေတာ့ ျမန္မာအစားအစာမ်ားႏွင့္ မ်ားစြာမျခားနားေသာအစားအေသာက္မ်ား ရွိသည့္ တရုတ္၊ အိႏၵိယ၊ ထုိင္း စားေသာက္ဆိုင္မ်ား ေအာက္(စ္) ဖို႔ဒ္တြင္ တည္ရွိေသာေၾကာင့္ ထိုေခတ္ကေလာက္ အစားအေသာက္ဆင္းရဲေတာ့မည္မထင္။ လန္ဒန္ၿမိဳ႕ စိန္႔ဂြ်န္၀ု(ဒ္)တြင္ Mandalay Burmese Restaurant ဟူေသာ စားေသာက္ဆုိင္ကိုပင္ေတြ႔ရွိႏိုင္ေလသည္။ ယခုေခတ္ သီဟုိဠ္ျပည္တြင္လည္း မရႏိုင္ေသာအစားအစာမ်ားမွာ မရွိ သေလာက္ပင္ ရွားပါးေလ၏။ သို႔ေသာ္ ဗုဒၶဘာသာႏိုင္ငံျဖစ္သည့္ အေလ်ာက္ ဒကာ၊ ဒကာမမ်ားမွာ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားကို ၾကည္ညိဳေလးစားလွေသာေၾကာင့္ ရဟန္းတစ္ပါးအေနျဖင့္ အစားအေသာက္မ်ိဳးစုံရႏုိင္ေသာ စားေသာက္ဆုိင္မ်ား၊ ဖု(ဒ္)စီးတီးမ်ားတြင္ သြားေရာက္၀ယ္ယူစားေသာက္ရန္မွာ လြန္စြာမသင့္ေလ်ာ္ေသာ အေျခအေနတြင္ရွိေလ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိတို႔ရွိသမွ်ျဖင့္ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္လွ်က္ အသြားအလာအေနအထိုင္ကို တက္ႏိုင္သမွ်ထိမ္းသိမ္း၍ သီဟိုဠ္ပညာသင္ခရီးလမ္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းၾကရမည္မွာ အားလုံးေသာ သီဟုိဠ္ေရာက္ စာသင္သား ရဟန္းေတာ္မ်ား၏တာ၀န္ပင္ျဖစ္ေပသည္။
ဤသည္တုိ႔မွာ သီဟုိဠ္ျပည္ ပညာေတာ္သင္ ျမန္မာတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္ ေရွးဦးမစြ ေတြ႔ႀကဳံျဖတ္ေက်ာ္ရမည့္ သြားေရးလာေရး၊ ေနထုိင္ေရးႏွင့္ စားေသာက္ေရးအခက္အခဲ တခ်ိဳ႕ျဖစ္ေပသည္။
ဆက္ဖတ္မယ္
ျပန္ေခါက္ထားလိုက္မယ္
အႏွစ္အသားဗလာ ပါးလႊာလႊာေလးပါပဲ
ဒါေပမယ့္…
ႀကိဳးမႊာေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာနဲ႔
ခိုင္ခန္႔႐ွဳပ္ေထြးစြာ ယက္လုပ္ထားတယ္
ဒါ႔ေၾကာင့္… ငါ႔မွာ…
ေက်ာ္လႊားလြန္ေျမာက္ ထိုးေဖာက္ဖို႔
စြမ္းေလာက္စရာခြန္အား မ႐ွိခဲ့ေသးဘူး
ဒီေတာ့…
အႏွစ္အသား ထူထဲသိပ္သည္းတဲ့
ျဖစ္တည္မႈ တစ္ခုကို
ငါဘယ္လို ေမးခြန္းထုတ္ခံႏုိင္ေတာ့မွာလဲ
ေၾသာ္…
ငါဟာ ပိုးဖလံမ်ိဳးပဲ
ငါဟာ ယင္တစ္ေကာင္ထက္လည္း မပိုပါဘူး
ငါဟာ ဆားငန္ေရေနာက္
ေတြ႔တိုင္းေသာက္သူလို႔လည္း ဆိုနိဳင္တယ္
ငါဟာ အဆုံးအစမဲ့ စက္၀ိုင္းတစ္ခုေပၚမွာ
အေႏွးေရာ အျမန္ေရာ အသည္းအသန္ပါ
အျပန္အလွန္ သြားေနသူလို႔လည္း ေျပာလို႔ရတယ္
ငါဟာ အေမဇုန္ ေတာနက္မည္းထဲက
အေရာင္စံုသားရဲတစ္ေကာင္ဆိုရင္လည္း မမွားဘူး
ၿပီးေတာ့…
ငါဟာ အတၱမုဆိုး ျဖစ္သလို
ဒုကၡသားေကာင္လည္း ျဖစ္တယ္။
ေမတၱာေရခြံျခဳံပတ္ထားတဲ့ဲ့ ေရပြက္ေလးေရ
မင္းလို ဒုတိယမဟာသစၥာကို
ငါဘယ္လို ေက်ာ္လႊားရပါ႔
ကူညီလမ္းျပ ၾကေပမယ့္
နည္းလမ္းေတြလည္း ဆြံ႕အကုန္ၿပီ
ဒီေတာ့ ခ်ိဳ႐ွ႐ွ အက်ိဳးအျပစ္ေတြကို
ငါဘယ္လို ျမင္နိဳင္ေတာ့မွာလဲ။
အင္း…
ဥာဏ္စဥ္ေတြ လြင့္ပါး
အာ႐ုံေတြ ေျခာက္ျခား
စိတ္ေတြ ကစဥ့္ကလ်ားျဖစ္ေအာင္
ဆြဲကိုင္ လႈပ္ကစားနိဳင္တာ
မင္းရဲ႕စြမ္းအားပဲ႐ွိေသးတယ္။ ။
ဆက္ဖတ္မယ္
ျပန္ေခါက္ထားလိုက္မယ္
ႏွလုံးသားအာဟာရအတြက္
ဓမၼေဆးကို တုိက္ေကၽႊးေတာ္မူေသာ
အရွင္ဘုရားအား
၀ိသာခါနကၡတ္ ယွဥ္စပ္ေသာ
ဤေန႔ျမတ္၌
ရင္ထဲတြင္ အစဥ္အၿမဲျဖစ္ေပၚေနေသာ
အသခၤါရိက သမာဆႏၵတုိ႔ျဖင့္
႐ုိေသတုပ္၀ပ္ ရွိခုိးအပ္ပါသည္ဘုရား
အရွင္ဟာ…
ကၽႊႏု္ပ္တုိ႔ ႏွလုံးသားကို
ႏူးညံ့၊ျဖဴစင္၊ရဲ၀ံ့ေစတယ္
ခ်စ္ျခင္း၊မုန္းျခင္းဆိုတဲ့ စစ္ခင္းမႈၾကားကို
တိုး၀င္ရွင္သန္ေစတယ္
အမွန္တရားအတြက္ ဆင္ႏႊဲရတဲ့
ႏွလုံးသားတုိက္ပဲြမွာ
ခြန္အားေတြကို တုိးပြားေစတယ္
ေသြး၊ေခြ်းတုိ႔ က်႐ႈံးသည့္တုိင္
ေအာင္ပြဲကို ဆင္ႏိုင္ေစတယ္
စိတ္ဓာတ္အားအင္ေတြကုန္ခမ္း
ေမာဟိုက္ပင္ပမ္းတဲ့အခါ
ညွဳိးႏြမ္းအားငယ္ေနတဲ့ ႏွလုံးသားအား
ညအေမွာင္ပန္းကို လေရာင္ဆမ္းသလုိ
ပြင့္လန္း ေမြးပ်ံ႕ေစတယ္
အရွင္သည္
ကၽႊႏု္ပ္တုိ႔အတြက္ ဘ၀တန္ေဆာင္
အလင္းေရာင္ ျဖစ္ေပသည္တကား။ ။
မ်ိဳးခ်စ္ေသြး
ဆက္ဖတ္မယ္
ျပန္ေခါက္ထားလိုက္မယ္
I am in a solitary island
Besieged by the giant ocean
Threatened by her sound of moan
Blue water is around me in every side
Before, behind and left and right
One day, she gives me a piece of advices
“Life is like a book
Each day, a new page with
Adventures to experience,
Lessons to learn,
And good deeds to replicate,
Have a colorful page today
Keep smiling”.
Then I reply her that
"Life is full of ups and downs
Also my one may change then or now
But it relies on my rights and wrongs
Will you create my life to be high or ground?
I hope I will be as your pray
But it is really far away
Because I am, in this world, simply a lay
And I meet difficulties everyday
I try to change inferiority complex anyway
Into indomitable spirit what you say".
by Myochitthway
ဆက္ဖတ္မယ္
ျပန္ေခါက္ထားလိုက္မယ္
အဲဒီေန႔ကေပါ့…
နာဂစ္က ငါခ်စ္တဲ့သူေတြကို
ဆင္ရိုင္းတစ္ေကာင္ရဲ႕ အဟုန္မ်ိဳးနဲ႔
ရက္ရက္စက္စက္ တိုး၀င္နင္းသတ္ခဲ့တယ္
ဟိုမွာ… ၾကည့္ပါဦး
အတုံးအ႐ုံးနဲ႔ ဆုံး႐ႈံးခဲ့တဲ့ အိုးအိမ္ေတြြ
ထိပ္ထိပ္ျပာျပာနဲ႔ စိတ္စိတ္မႊာမႊာ
ကြဲေနတဲ့ ဆန္အိုးႀကီးေတြ
ဖရုိဖရဲနဲ႔ေသပြဲ၀င္ေနတဲ့
၀ိညာဥ္မဲ့ခႏၶာကိုယ္ေတြ
ၿပီးေတာ့…
အာ႐ုံေတြေဖာက္ျပားလုိ႔
စိတ္ေတြေျခာက္ျခားေနတဲ့
က်န္ရစ္သူေတြ
ႏု၊ရင့္၊ပ်ိဳ၊အုိ စိုစိုေျပေျပရွိခဲ့ၾကတဲ့သူတုိ႔ဘ၀
ႏိုးႏိုးၾကားၾကားနဲ႔ ရုိးသားခဲ့ၾကတဲ့သူတို႔ဘ၀
ဤမွ်အခ်ိဳးက် သာယာလွတဲ့ သူတို႔ကမၻာကို
ဘယ္လိုရန္ၿငိဳးအမုန္းေတြေၾကာင့္
ပ်က္သုဥ္းဆုံး႐ႈံးေစခဲ့တာလဲ
ရက္စက္မႈေတြ အားရေက်နပ္ျခင္းဆိုတဲ့
ျပဒါးတုိင္အမွတ္ေရာက္တဲ့အခါ
သုႆန္တစျပင္ႀကီးေပၚမွာ
ေလႏုေထြးေထြးေလးကိုေ၀ွ႔ယမ္း
မိုးစက္ေအးေအးေလးကိုပက္ျဖန္းလုိ႔
အေယာင္ေဆာင္က႐ုဏာ အနမ္းေတြကို
ေသြးေအးေအးနဲ႔ ေပးခဲ့ေသးရဲ႕
နာဂစ္ေရ…
မင္းကေတာ့ ညိဳမဲမဲသိန္းငွက္တစ္ေကာင္လို
ခပ္ယဲ့ယဲ့သစ္ကိုင္းေလးေပၚမွာတတ္နား
မင္းျပန္သြားတဲ့အခါ သစ္ကိုင္းေလးခမ်ာ
ယိမ္းထိုးလႈပ္ခတ္ ဘ၀ကိုပ်က္လို႔။ ။
ဆက္ဖတ္မယ္
ျပန္ေခါက္ထားလိုက္မယ္
ကၽႊႏ္ုပ္၏ ဘ၀ခံစားခ်က္အေျချပဳ အဂၤလိပ္ကဗ်ာေလးပါ။ ႐ုိးရွင္းၿပီး ကာရန္မိတဲ့အတြက္ သေဘာေတြ႔မယ္ထင္ပါတယ္။
When I was a little child
Other took me out of line.
Nobody treated me sincerely
It tortured my heart severely.
When I am becoming the age
I summon my courage to be brave.
Among the forest of the tiger
I am performing as if a deer.
But I am always not a pity cat,
Avoid playing and pat with leg.
Sometime, I will act like a slave,
Don’t be pleasant with being crave.
Sacrificing is an act of noble
Such thing seldom be found in global
I am a stairway for your aim
Just step on and try to gain
I know the end already
It may be for you a comedy
Patronizing pervade among the people
That is a mere nature of the real
It may be for you a great poison
That is simply my deep caution
But, dog-flea can’t make the dust arise
Although he jump spending his all might
I build my life with tolerance
That is not a kind of pleasant
Just as effected pill, it is rather bitter
It may come out a sweet fruit later
He who has a sensible mind
To the other, he shows his kind
If you are a considerate man
I will try to be that sort of one
My memory does not go far
To pay back my great favor
If you are a man of moral
You’ll have the life of noble.
ဆက္ဖတ္မယ္
ျပန္ေခါက္ထားလိုက္မယ္
ဟုတ္တယ္
ဇာမရီတစ္ေကာင္ရဲ႕
ညိဳေရႊေရာင္ေသြးတစ္စက္ဟာ
ငါေပါ့
ဘာမထီေပမယ့္
သာကီမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ဘူး။
ေသြးစက္တို႔ရဲ႕
ရဲရဲနီလွ်က္ က်စ္လ်စ္စည္းကပ္ျခင္းကို
ခါးခါးသီးသီး ခ်စ္တယ္
လေရာင္တုိ႔ရဲ႕
ရႊန္းလဲ့ေတာက္ပ ေအးျမျခင္းကို
ပင္ပင္ပမ္းပမ္း ျမတ္ႏိုးတယ္
ကမၻာအိုရဲ႕
မွိန္တိန္ေဖ်ာ့ေတာ့ ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့သစ္လြင္ျခင္းကို
ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ႐ႈးသြပ္တယ္။
အျဖဴနဲ႔အမည္း ထိပ္တိုက္ႏႊဲၾကမယ့္
စစ္ေျမျပင္ရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသခင္ဟာ
ဂ်ိဳးျဖဴငွက္တစ္ေကာင္ပဲ
အို…… ကံၾကမၼာ
လေရာင္ေပၚကို ေသြးစက္တုိ႔နဲ႔ျခယ္မႈန္း
ကမၻာအိုဆုံးသည့္တုိင္
ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုး႐ူးသြပ္ရျခင္း ဒဏ္ရာေတြကိုငဲ့
တစ္ဖက္လွည့္နဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ ဒီဒုကၡစစ္စစ္ေတြကို
ဟန္ခ်က္ညီညီ ထမ္းခ်ည္ခြင့္ေပးပါ။ ။
ဆက္ဖတ္မယ္
ျပန္ေခါက္ထားလိုက္မယ္
ဆြဲလွည့္ပစ္လုိက္စမ္းပါ အခ်စ္ရယ္*
မင္းလက္ေခ်ာင္းေတြရဲ႕စြမ္းအင္ကုိ
ယုံတယ္
ကမၻာေျမႀကီး ရပ္တန္႔ေတာ့မယ္
ေရာ္႐ြက္ေတြရဲ႕ေခါင္းေလာင္းသံ
မခ်ိဳဘူး
ဟုတ္တယ္…..
အဲဒီမ်က္ေစာင္းဟာ စေနၿဂိဳဟ္ပဲ
မာရ္နတ္ကိုဖိတ္စာမကမ္းလုိက္နဲ႔
ညီညႊတ္ျခင္းရဲ႕အျခားတစ္ဖက္မွာ
နယ္ျခားမ်ဥ္းပါးပါးတစ္ခု ႐ွိတယ္
သတိထား
ေ၀းလြင့္္ျခင္းကို သူပိုင္တယ္
မိုးစက္ေတြ ေျမေပၚခုန္ဆင္းၾက
ေက်းငွက္ေတြ ေအာ္ဟစ္ျမဴးလြင့္ၾက
ျမက္႐ိုင္းေတြ ႏွင္းေရခ်ိဳးေနၾက
လေရာင္မယ္ေလးေတြ
ပင္လယ္ေရ ငုံ႔ေသာက္ေနၾက
ခပ္ျမင့္ျမင့္ ေတာင္းကုန္းႀကီးေတြ
ေနလုံးအထြက္အ၀င္ကိုထိုင္ၾကည့္ေနၾက
လွလိုက္တာ အခ်စ္ရယ္*
မသြားပါနဲ႔
ကမၻာႀကီးကို သနားပါ
သူ႕ခမ်ာ
မင္းအမိန္႔ေတြကိုေစာင့္ေမ်ာ္ေနရဲ႕။ ။
(ၾသဂတ္မင္းသိဟ္)
ဆက္ဖတ္မယ္
ျပန္ေခါက္ထားလိုက္မယ္
