တိမ္ေတြေပၚမွာ မင္းနဲ႔ငါ

ဟင့္အင္း…
ငါမၾကားရဘူး
မင့္ရင္ခုန္သံေတြ စြံ႕အေနတယ္
ေအာ္…
မင္းကမွ ရင္မခုန္တတ္ပဲ
မဟုတ္ဘူး…
မင္းက ရင္ခုန္ရေကာင္းမွန္းမသိတာ
မဟုတ္ေသးဘူး…
မင္း ရင္မခုံရဲတာျဖစ္ရမယ္
မင္းရဲ႕ ရင္ခုန္သံကို
တစ္စုံတစ္ခု ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္
မင္းက ရင္မခုန္ရဲေတာ့
ရင္ခုန္လို႔ရတယ္ဆိုတာကို မသိဘူးေပါ့
ရင္ခုန္သင့္တယ္ဆိုတာမသိေတာ့
ရင္မခုန္တတ္ေတာ့ဘူးေပါ့
ရင္မခုန္တတ္ေတာ့
မင့္ရင္ခုန္သံေတြ ထုံထိုင္းစြံ႕အ ကုန္ၿပီေပါ့

ဘာမွအားမငယ္နဲ႔သူငယ္ခ်င္း
မင္းေဘးမွာငါရွိတယ္
မင္းလည္းလမ္းေပၚကလူ
ငါလည္းလမ္းေပၚကလူ
မင္းနဲ႔ငါ ဘ၀တူပဲ
အသိတရားေတြနဲ႔
တို႔ေတြရင့္က်က္လာရင္
မင္းက ဘင္လာဒင္လုပ္
ငါက ဟစ္တလာလုပ္မယ္
အခ်စ္ဆုံးေတြကို ထားရစ္ခဲ့မယ္
အနီးဆုံးေတြကို အရင္ရွင္းမယ္
အေ၀းဆုံးေတြကို အမီလုိက္မယ္

ၾကည့္မေနနဲ႔ကြာ အဲဒါ မာယာေတြ
အျဖဴနဲ႔အမဲကို ကာလာေတြခြဲၿပီး
ဒို႔ကို ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေနၾကတာ
ဒီကမၻာႀကီးကို ငါတို႔ငဲ့ကြက္ေနစရာ မလိုဘူး။
ဒီမွာသူငယ္ခ်င္း…
ဘ၀ကိုနားမလည္ျခင္းဆိုတာ လြတ္လပ္ျခင္းပဲကြ
အသိတရားေတြ အျပစ္ကင္းကင္းနဲ႔ ဆင္းရဲေနခ်ိန္မွာ
ေဟာဒီကမၻာႀကီးက ငါတို႔ကို ခ်မ္းသာမေပးခဲ့ဘူး

စိမ္းလန္းျခင္းေတြကြယ္ေပ်ာက္
ေရၾကည္ေတြေနာက္လို႔
ေတာေခ်ာက္ေနတဲ့ ေဟာဒီကမၻာႀကီးမွာ
အထက္ကိုမေရာက္
ေအာက္ၿပီးေတာ့ ေအာက္ေရာက္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ကုန္းေကာက္ရင္း
အေမာေဖာက္ေနခဲ့တာ မင္းနဲ႔ငါ
ထပ္ကိန္းေတြနဲ႔ အစားခံလုိက္ရတဲ့
ငါတို႔ရဲ႕ အျဖဴေရာင္သကၠရာဇ္ေတြဟာ
ေနာက္တစ္ခါ စင္ၾကယ္ဖို႔ မလြယ္ေတာ့ဘူးကြ

အား ……….
မင္းကိုခ်စ္ရတာ
ခံတြင္းပ်က္တယ္၊ ေရငတ္တယ္၊ ရင္ခါးတယ္
လြင့္ပစ္လိုက္ေတာ့
မင္းရင္ထဲက ႀကိမ္ႏႈန္းမဲ့ အီးစီဂ်ီကို
အသက္ရွင္ၿပီး ရင္ခုန္သံမဲ့ေနတဲ့ဘ၀ေတြကို
ငါ မခံစားႏိုင္ေတာ့ဘူးကြာ။ ။