ကြ်ႏု္ပ္သည္ ‘အိပ္မက္’ ဂ်ာနယ္မွ စပ္စုတစ္ေယာက္ျဖစ္၏။ တစ္ေန႔ ၾကဳံရာလူတစ္ေယာက္ေယာက္ႏွင့္ အင္တာဗ်ဴးရန္ ဆိတ္ၿငိမ္ရပ္ကြက္က အေတြးလမ္းၾကားေလးထဲသို႔ ၀င္ေရာက္လာခဲ့၏။ တစ္ေနရာအေရာက္ ‘နိမ္မိတ’ ဟု အမည္ရေသာ ဂုရုႀကီးတစ္ေယာက္ကိုေတြ႔ကာ အင္တာဗ်ဴးမည့္အေၾကာင္း ခြင့္ေတာင္းလုိက္ေတာ့၏။
ဂုရုႀကီး။ ။ ေအးေအး… ေမးလုိကေမး ေျဖလုိကေျဖမည္။ လိုခ်င္တဲ့အေျဖရဖုိ႔ေတာ့အာမ မခံဘူး။
ကြ်ႏု္ပ္၏စိတ္။ ။ တယ္… ငါထိပ္ေခါက္လုိက္လို႔ ေခါင္းထဲကအေျဖေတြ တစ္သီႀကီးထြက္က်လာလိမ့္။
ဂုရုႀကီးသည္ ဤလမ္းေဘးတြင္ ဒႆနေရးရာမ်ားႏႈိက္ အလြန္နာမည္ႀကီးသည္ဟု သိရသည္။ သို႔ႏွင့္ ကြ်ႏ္ုပ္လည္း ဖီေလာ္ ေမးခြန္းမ်ားကိုေမးမည္ဟု ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္၏။
ကြ်ႏု္ပ္။ ။ ………………. အဲဒီအေပၚမွာ ဂုရုႀကီးဘယ္လုိျမင္လဲ ခင္ဗ်။
ဂု။ ။ အင္း….. အမ်ားလြန္တာေတာ့ မေကာင္းပါဘူး။ အလြန္မ်ားတာေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။
ကြ်န္။ ။ ………………. အဲဒါက်ေတာ့ေကာခင္ဗ်။
ဂု။ ။ ေအး…… ဟန္ေဆာင္တဲ့သူဟာ မရုိးသားဘူး။ ပြင့္လင္းတဲ့သူဟာ မယဥ္ေက်းဘူး။
စိတ္။ ။ အင္
ကြ်န္။ ။ ……………… ဒီကိစၥမွာ ဆရာႀကီးဘယ္လုိထင္လဲ။
ဂု။ ။ ေလးစားေတာ့က် မရင္းႏွီးဘူး။ ခင္မင္ရင္ေတာ့ အရုိအေသတန္တယ္။
စိတ္။ ။ ၀ွီး………
ကြ်န္။ ။ ……………… ဒါကို ဘယ္လုိရွင္းမလဲ။
ဂု။ ။ စနစ္က်ရင္ မလြတ္လပ္ဘူး။ ၾကဳံသလိုဆိုရင္ စည္းကမ္းမရွိဘူး။
စိတ္။ ။ အဲ………
ကြ်န္။ ။ ………………အဲဒီအတြက္ ဆရာႀကီးရဲ႕ ခံယူခ်က္ကေလး။
ဂု။ ။ ေျပာဆုိလမ္းညႊန္ရင္ ဆရာႀကီးလုပ္တယ္။ ဘာမွမေျပာရင္ တာ၀န္မဲ့တယ္။
စိတ္။ ။ ဟင္………
ကြ်န္။ ။ ……………… အဲဒါက်ေတာ့ေရာ ဂုရုႀကီးအေနနဲ႔။
ဂု။ ။ သည္းညႇင္းခံရင္ အႏိုင္က်င့္ခ်င္တယ္။ မဟုတ္မခံဆုိရင္ ရန္ေတြ႔ခ်င္တယ္။
စိတ္။ ။ အို……
ကြ်န္။ ။ ……………… ဒီအေပၚမွာ ဆရာႀကီး ဘယ္လုိခံစားရလဲခင္ဗ်။
ဂု။ ။ ႏွိမ့္က်သူကို ႏွိမ့္ခ်ခ်င္တယ္။ ျမင့္ျမတ္သူကို ဆြဲခ်ခ်င္တယ္။
စိတ္။ ။ ဒန္႔………
ကြ်န္။ ။ ……………… အဲဒီအတြက္ အၾကံဥာဏ္ေလး ေပးပါဦး။
ဂု။ ။ ျဖည္းျဖည္းလုပ္ရင္ အလုပ္မတြင္ဘူး။ ျမန္ျမန္လုပ္ရင္ အမွားမ်ားမယ္။
စိတ္။ ။ ဂြိန္………
ကြ်န္။ ။ ………………အဲဒါေလးကို သုံးသပ္ျပပါဦး။
ဂု။ ။ ဟိုငဲ့ဒီငဲ့ဆိုရင္ ေပ်ာ့ညံ့တယ္။ ျပတ္ျပတ္သားသားဆိုရင္ ႏွလုံးသားမရွိဘူး။
စိတ္။ ။ အိန္………
ကြ်န္။ ။ ေနာက္ဆုံးေမးခြန္း မေမးခင္ ဆရာႀကီးရဲ႕ ၾသ၀ါဒစကားေလး။
ဂု။ ။ မွတ္ထားကြဲ႕၊ သန္႔သန္႔ျပန္႔ျပန္႔ေနရင္ မ်က္ခုံးတြန္႔ခ်င္တယ္။ ေပစုတ္စုတ္ေနရင္ ႏွာေခါင္းရႈံ႕ခ်င္တယ္။
စိတ္။ ။ ေအာ့… ေၾသာ္…
ကြ်န္။ ။ ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ ဆရာႀကီးရဲ႕ ၾသ၀ါဒစကားေလး။
ဂု။ ။ (မ်က္ခုံးကို ဘယ္ဖက္သို႔ မသိမသာတြန္႔၍ ညာဖက္ႏႈတ္ခမ္းကို ခပ္ပါးပါးရြဲ႕ကာ) သူ႔မွာရွိရင္ မနာလုိမယ္။ ကိုယ့္မွာရွိရင္ ၀န္တုိမယ္။
ကြ်န္။ ။ ဆရာႀကီးရဲ႕ တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ မစုိ႔မပို႔ အေျဖေတြအတြက္ လူထုကိုယ္စား ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းပါ ခင္ဗ်ား….။
ဂု။ ။ က်ဳပ္ကလည္း အခုလုိ လူေတြကို ကလိခြင့္ရလုိ႔ ၀မ္းသာပါတယ္တဲ့ဗ်ာ။
ဒီလုိနဲ႔ ဂုရုႀကီးနိမ္မိတအနားမွ အေတြးလမ္းက်ဥ္းေလးအတိုင္း ဖဲခြာထြက္ေလွ်ာက္လာရင္း သူ႕အေျဖေတြကို ေခါင္းထဲထည့္ကာ ျမိန္ၿမိန္ႀကီး စားပစ္လိုက္ေတာ့၏။
0 comments:
Post a Comment