ကာရံမဲ့ ဘ၀မ်ား

အဲဒီဘ၀ေလးေတြအတြက္ နာက်င္စြာေၾကကြဲတတ္ဖို႔
ခံစားခ်က္မ်က္ရည္ေတြ မကုန္မခမ္းႏိုင္ေအာင္ရွိတယ္
ညာေျခတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ညာလက္တစ္ဖက္ဟာ
ဘီးေလးလုံးကတဲ့ယာဥ္ေပၚမွာ တြဲခ်ိတ္လို႔
ေက်းဇူးရွင္ကို ကြ်မ္းက်င္စြာပိုက္ထားတဲ့
ဘယ္လက္တစ္ဖက္နဲ႔အတူ ဘယ္ေျခတစ္ေခ်ာင္းဟာ
ေထာက္တည္ရာမဲ့ ေလထဲမွာ ၀ဲလို႔
ဘယ္ေလာက္စည္းခ်က္မွန္တဲ့
ပရန္းပတာ ဆန္မႈလဲ။

၀မ္းေရးဆိုတဲ့ ပန္းတိုင္တစ္ခုတည္းအတြက္
အသက္ကို တစ္ျခမ္းစေတးလို႔
ကဗ်ာမဆန္တဲ့ အဲဒီဘ၀ေလးေတြထဲကို
ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ဆန္ဆန္ေတာင္
တိုး၀င္႐ုန္းကန္ ရွင္သန္ခဲ့ဖူးတယ္
ပန္းတုိင္ကိုေရာက္ဖို႔ ဘယ္ေရြ႕ဘယ္မွ်
ေလွ်ာက္လွမ္းရမယ္ဆိုတာေတာ့ မသိခဲ့ဘူး
ဖန္၀ါ၀ါေနလုံးကို ခပ္ေျပာင္ေျပာင္ေခါင္းေပၚမွာ
ခပ္ေစာင္းေစာင္းတင္ထားတဲ့ အခ်ိန္ထိေတာင္
မဲေမွာင္ေမွာင္ခြက္တစ္လုံးက လက္ထဲရွိေနတုန္း
ပန္းတိုင္အတြက္ ရိကၡာဆိုတာဟာ
အဲဒီအခ်ိန္အထိ မစုံၾကေသးဘူး
အဲဒီအခ်ိန္က ငါတို႔နားမလည္ေသးတဲ့
သိကၡာဆိုတာေတာ့ ကုန္လုေနခဲ့ေပါ့။

တကယ္ေတာ့
မီးေလာင္ျပင္လို ပူေလာင္ၾကမ္းတမ္းတဲ့
ဘ၀ခရီးလမ္းထဲကေန သိကၡာေတြကိုသယ္ထုတ္ဖို႔
ငါတို႔မွာ အေတာင္ေတြမွ မစုံၾကေသးပဲ
သိမ္ေမြ႕ႏုနယ္မႈေတြ ခ်မ္းသာသမွ်
ခက္ထန္ၾကမ္းတမ္းမႈေတြ ၾကြယ္၀ေနခဲ့ၾကတယ္
ဘယ္ေလာက္လွပတဲ့ ပဋိပကၡေလးလဲ
ေလာကဓံကို ရယ္သြမ္းေသြးဖို႔ေတာ့
ငါတို႔ မရင့္က်က္ခဲ့ၾကေသးဘူး။

တစ္ခါတစ္ရံ
မျမင္ရတဲ့ သစၥာတရားတို႔ကမ်ား
လက္တြဲကာထူ ေဖးကူေလၾကသလား
လုိအပ္ျခင္းေတြ ေလာင္ၿမိဳက္ေနတဲ့ငါတို႔ကို
က႐ုဏာေတြနဲ႔ေပြ႔ဖက္လို႔ ၿငိႇမ္းသက္ေပးလုိက္ၾကရဲ႕
အေရးမႀကီးေပမယ့္ လိုအပ္ေနတဲ့ပန္းတိုင္အတုဟာ
အဲဒီအခိုက္အတန္႔ေလးမွာေတာ့
မသိစိတ္ထဲမွာ ေခတၱအနားယူေနေလရဲ႕
ေလာက႐ုိးရာ ပန္းတိုင္သြားလမ္းက်ဥ္းေလးဟာ
အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ဟန္ေဆာင္ျခင္းေတြနဲ႔
ေခ်ာေမြ႔ေျပဆင္းလို႔ေပါ့။ ။