အပူသည္

ကိႏၷရီပုံတည္ ျမန္မာျပည္၌
ေစတီထီးနန္း ေရႊေရာင္လႊမ္းလည္း
ပန္းေတြမလန္း စမ္းေရခမ္းလုိ႔
ေတာေတာင္မသာ မာလာမေမႊး
ငွက္ေတးမဆို တိမ္ညိဳမပ်ိဳး
မိုးရိပ္မဆင္ ကြင္းျပင္မစိမ္း
မိုးၿခိမ္းမညံ သက္တံမလင္း
ေလညႇင္းမလာ ေနအစင္းတစ္ရာသို႔
ရွိေတာ့သည္။

ဓမၼတာမမွ် သဘာ၀ေၾကာင့္
ေဂဟပ်က္ယြင္း ပူပန္ျခင္းသည္
ခပင္းသတၱ၀ါ မလပ္ပါေအာင္
ဆူဆူက်ိဳက္က်ိဳက္ ေလာင္ကာၿမိဳက္သည္
တစ္ဘ၀သံသရာ ကုန္ဆုံးခါမွ
၀ိပါက္မပါ ၿငိမ္းမည့္ဟာတည္း

ဗုဒၶက်မ္းလာ ျမတ္ဓမၼာျဖင့္
ေမတၱာျခဳံရန္ စိတ္ရည္သန္၍
ေလာကဓံကို ခုခံလုိလည္း
ခိုင္မာစိတ္ထား ယိမ္းယိုင္သြားက
ေလာဘသားေကာင္ ေဒါသမုဆိုး
အျဖစ္မ်ိဳးႏွင့္ ႀကဳံရုိးအမွန္
ဖန္ဖန္ခံစား ထိုလူသား၏
ရင္တြင္းအပူ သာ၍ဆူသည္
ဘယ္သူလာ၍ ၿငႇိမ္းအံ့နည္း။ ။