လူႏွင့္လူ

လူ႔ေလာကတြင္ လူျဖစ္ရတာကို ဂုဏ္ယူသင့္သည္၊
လူတို႔ကမၻာတြင္ လူျဖစ္ႏိုင္ခြင့္အတြက္
လူျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားရန္ လူ႔အခြင့္အေရးေတြရွိသည္၊
လူသည္ လူ႔အတြက္သာမက ေလာကႀကီးတစ္ခုလုံးအတြက္ပါ
လူစြမ္းေကာင္းလုပ္ခြင့္ရွိသည္၊
လူညံ့၊ လူလတ္၊ လူျမတ္ အျဖစ္ကို လူတိုင္း လူလို ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ခြင့္ရွိသည္။

လူသည္ ရယ္လည္းရယ္တတ္သလို ငိုလည္းငိုတတ္သည္၊
လူသည္ ၿပဳံးလည္းၿပဳံးတတ္သလုိ မဲ့လည္းမဲ့တတ္သည္၊
လူသည္ ၀မ္းလည္းသာတတ္သလို ၀မ္းလည္းနည္းတတ္သည္၊
လူသည္ ဟန္လည္းေဆာင္တတ္သလို ရုိးလည္း ရုိးသားတတ္သည္၊
လူသည္ လည္လည္းလည္တတ္သလုိ အလည္း အတတ္သည္၊
လူသည္ ၾကမ္းလည္း ၾကမ္းတမ္းတတ္သလို ယဥ္လည္းယဥ္ေက်းတတ္သည္၊
လူတို႔တြင္သာရွိေသာ ဤလူ႔အရည္အခ်င္းမ်ားသည္ လူအခ်င္းခ်င္းကို ခြဲျခားထားသည္။

လူကို လူျဖစ္ေအာင္ လူကလုပ္ယူသည္၊
လူကို လူမဟုတ္ေအာင္လည္း လူက ဖ်က္စီးသည္။
လူအခ်င္းခ်င္းအတြက္သာလွ်င္
လူတို႔သည္ လူျဖစ္ေနၾကသည္၊
လူမရွိလ်င္ လူသည္ လူျဖစ္မလာႏိုင္
လူေၾကာင့္ လူသည္ လူျဖစ္လာ၏၊
လူေၾကာင့္ လူသည္ လူဆင္းရဲျဖစ္လာ၏၊
လူေၾကာင့္ လူသည္ လူခ်မ္းသာျဖစ္လာ၏၊
လူေၾကာင့္ လူသည္ လူယုတ္လူညံ့ျဖစ္လာ၏၊
လူေၾကာင့္ လူသည္ လူေကာင္းလူျမတ္ျဖစ္လာ၏၊
လူသည္ ေၾကာက္စရာသတၱ၀ါျဖစ္သလုိ ခ်စ္စရာ သတၱ၀ါလည္းျဖစ္၏။

လူတို႔သည္ တစ္ခါတစ္ရံ လူကို
လူဟုနားမလည္ၾက၊
လူကို ငါဟုထင္ေနၾကသည္၊
လူကို သူဟုထင္ေနၾကသည္၊
လူကို သူေဌးဟုထင္ေနၾကသည္၊
လူကို သူဆင္းရဲဟု ထင္ေနၾကသည္၊
လူတို႔သည္ လူ႔ေလာကတြင္
လူသာျဖစ္သင့္သည္၊
လူ၏တန္ဖိုးကို လူတိုင္း
လူလိုနားလည္သင့္သည္၊
လူသည္ အျမင္က်ယ္သင့္သည္ ဖင္မက်ယ္သင့္
လူသည္ အျမင္ျမင့္သင့္သည္ ဘ၀င္မျမင့္သင့္
လူတိုင္းသည္ ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္သင့္သည္၊
ထိုအခ်ိန္တြင္ ………
လူတိုင္းသည္ လူႏွင့္တူေသာ လူျဖစ္လာလိမ့္မည္၊
ထိုအခါ ……….
လူ႔အထက္တန္းစားလည္း မရွိေတာ့
လူ႔ေအာက္တန္းစားလည္း မရွိေတာ့
လူ႔ေလာကႀကီးသည္ တစ္ေျပးညီ ၿငိမ္သက္ တည္ၾကည္ေနေတာ့၏။

လူသည္ လူကိုမွီ၍ သန္႔စင္ေသာပီတိႏွင့္အတူ လူျဖစ္လာ၏၊
လူသည္ လူကိုမွီ၍ ညစ္ႏြမ္းေသာ ၀မ္းေျမာက္မႈႏွင့္အတူ လူျဖစ္လာ၏၊
လူကိုမွီၿပီး လူမျဖစ္ရေအာင္ လူကို လူသည္ ဥေပကၡာျပဳထားႏိုင္၏၊
လူသည္ လူကို ဥေပကၡာျပဳထားေသာခါ
လူသည္ လူႏွင့္ကင္းေသာလူျဖစ္လာ၏၊
လူသည္ လူႏွင့္ကင္းေသာ လူျဖစ္လာေသာအခါ ပရမတၳလူသားျဖစ္လာ၏၊
လူတိုင္း ပရမတၳလူသား မျဖစ္ႏိုင္သည့္တိုင္ လူတိုင္း ပရမတၳလူသား ျဖစ္ႏိုင္ခြင့္ရွိ၏၊
လူသည္ ပရမတၱလူသားျဖစ္လာေသာအခါ လူေၾကာင့္ လူထပ္ျဖစ္မလာႏိုင္ေတာ့၊
လူသည္ လူေၾကာင့္ လူထပ္ျဖစ္မလာေသာအခါ
လူေပ်ာ္ႀကီး၊ လူရုိးႀကီး၊ လူေကာက္ႀကီး၊ လူတည္ႀကီး၊
လူေပါႀကီး၊ လူေတႀကီး၊ လူယုတ္ႀကီး၊ လူေတာ္ႀကီး လည္းျဖစ္မလာႏိုင္ေတာ့၊
ဤသို႔ျဖင့္ ……….
လူသည္ လူႏွင့္တကြေသာ သံသရာႀကီးကို လူ႔စြမ္းပကားျဖင့္ ျဖတ္သိမ္းလုိက္ေတာ့၏။