မ်ိဳးခ်စ္ေသြး

ဟုတ္တယ္
ဇာမရီတစ္ေကာင္ရဲ႕
ညိဳေရႊေရာင္ေသြးတစ္စက္ဟာ
ငါေပါ့
ဘာမထီေပမယ့္
သာကီမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ဘူး။


ေသြးစက္တို႔ရဲ႕
ရဲရဲနီလွ်က္ က်စ္လ်စ္စည္းကပ္ျခင္းကို
ခါးခါးသီးသီး ခ်စ္တယ္
လေရာင္တုိ႔ရဲ႕
ရႊန္းလဲ့ေတာက္ပ ေအးျမျခင္းကို
ပင္ပင္ပမ္းပမ္း ျမတ္ႏိုးတယ္
ကမၻာအိုရဲ႕
မွိန္တိန္ေဖ်ာ့ေတာ့ ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့သစ္လြင္ျခင္းကို
ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ႐ႈးသြပ္တယ္။

အျဖဴနဲ႔အမည္း ထိပ္တိုက္ႏႊဲၾကမယ့္
စစ္ေျမျပင္ရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသခင္ဟာ
ဂ်ိဳးျဖဴငွက္တစ္ေကာင္ပဲ
အို…… ကံၾကမၼာ
လေရာင္ေပၚကို ေသြးစက္တုိ႔နဲ႔ျခယ္မႈန္း
ကမၻာအိုဆုံးသည့္တုိင္
ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုး႐ူးသြပ္ရျခင္း ဒဏ္ရာေတြကိုငဲ့
တစ္ဖက္လွည့္နဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ ဒီဒုကၡစစ္စစ္ေတြကို
ဟန္ခ်က္ညီညီ ထမ္းခ်ည္ခြင့္ေပးပါ။ ။