ၾကြက္ကေလးနဲ႔ကြ်န္ေတာ္
အခန္းက်ဥ္းေလးထဲ
ႏွစ္ေကာင္ထဲရယ္
ကြ်န္ေတာ္ညစာစားၿပီးတိုင္း
စားပြဲေအာက္ထိုးထားေလ့ရွိတဲ့
ပန္းကန္ထဲက အၾကြင္းအက်န္ကို
သူေလအျမဲ လာလာဆြဲတယ္။
စြန္႔လႊတ္ထားေပမယ့္
ငါ ငါ့ဥစၥာဆိုတဲ့
ေမြးရာပါ အမႏုႆ
မစၦရိယစိတ္ကေလးက
ကြ်န္ေတာ့္ အတၱကို
လာလာ ေႏွာက္တယ္
သတိေလးကို နည္းနည္းခ်ပ္
ေမတၱာဓာတ္ကေလးကပ္လိုက္မွ
သူ႔အေပၚ ကြ်န္ေတာ္
ၾကည္ျဖဴသြားတယ္။
သူ႔ကို ကြ်န္ေတာ္
အသိအမွတ္ျပဳဖို႔ ၾကိဳးစားတယ္
သူက ကြ်န္ေတာ့္ကို
အသိအမွတ္မျပဳဘူး
သူ႔ကို ခ်ဥ္းကပ္တိုင္း
ကြ်န္ေတာ့္ကို ေရွာင္ေရွာင္ေျပးတယ္
ေက်းဇူးမသိတတ္တဲ့ၾကြက္
ကိုယ့္ကုိယ္ကို
မာနရွိလုိ႔ရွိမွန္း မသိတဲ့ၾကြက္
ကဲကြာ………….။
ဒီလုိပါပဲ
တစ္ခါတေလ
မစၦရိယနဲ႔ယွဥ္တဲ့
ေလာဘကို ဘရိတ္အုပ္ႏိုင္ေပမယ့္
မာနနဲ႔ယွဥ္တဲ့
ေဒါသကို မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ဘူး။ ။
the end
ဝေဒနာဟူသည်
9 months ago
0 comments:
Post a Comment